Dit spel van veraf en dichtbij speelt de Franse Rococoschilder Jean-Antoine Watteau (1684-1721) ook met de toeschouwer. Bij hem gaat het echter niet om het mythologische verhaal op zich. Zijn eiland is een metafoor in een allegorie op de liefde. We zien een paradijselijke scene waarin verliefde stelletjes alleen nog maar aandacht hebben voor elkaar

Een eiland kunnen we alleen bereiken over het water of door de lucht. We gaan van de ene wereld naar de ander waardoor we een gevoel van afstand ervaren, zelfs als we het al aan de overkant zien liggen. Dat is net als met de liefde: soms heel dichtbij, maar gevoelsmatig ver weg of zelfs onbereikbaar