User flows also tend to have multiple types of elements, such as: key pages (for websites) or key screens (for apps), user actions, user decision points, and system decisions. User flows tend to be more complex than task flows, with multiple ways to begin/enter and end/exit the flow.
Čini mi se da je ovo dobar primer kompleksnosti o kojoj se priča.
Here’s how I differentiate between task flows and user flows:
Task flow takođe može biti dizajniran u odnosu na personu/target grupu, nisam siguran zašto se na tome zasniva distinkcija.
structure, hierarchy, organization, and relationships across content and features of our designs, so that people who use the design (e.g. a product, service, experience) can fluidly navigate through the design to accomplish their desired goals
Uviđa se sličnost sa podelom marketinškog planiranja na strategiju i taktike, kako bi se ispunili postavljeni ciljevi.
help in context
Umesto formalnog tutorijala ili user manual-a, pomoć treba da bude kratka, jasna i u relevantnom kontekstu. Ovo je jedna od boljih prilika za sticanje poverenja korisnika, budući da smo neprijatno iskustvo preokrenuli jednostavnim rešavanjem nejasnoća.
Undo and Redo
Glavni faktori otklanjanja nelagode, odnosno pružanja osećaja slobode.
ideally, immediately
Ukoliko zbog nekih razloga nije moguće ponuditi momentalni rezulat, odnosno postoji vreme čekanja od nekoliko sekundi u procesu od signaliziranog affordance-a do očekivanog feedback-a, trebalo bi da postoji signal na ekranu kao indikator softverske reakcije na komandu korisnika/agenta
self-directed action and for recognizing and recovering from error
Uvođenje slobode izbora i mogućnosti grešaka u navigacioni proces.
articulates further human needs, preferences, and design visions
Dinamika artikulacije potreba i želja savremenog čoveka u najmanju ruku diktira neprestano nijansiranje dizajna artefakta, a što automatski utiče na dalju artikulaciju aktivnosti čoveka. Uzajamnost akcije-reakcije kao principa delovanja, a u okviru političko-ekonomskog, kulturalnog i tehnološkog razvoja pokazuje nemogućnost dostizanja konačnog/idealnog dizajna, već jedino mogućnost sagledavanja artefakta kao proizvoda jednog vremenskog doba/perioda.
integrates all of these perspectives
Odgovor akademske sfere/tržišta na neophodnost interdisciplinarnog pristupa u razvoju kognitivnog inženjeringa, a kao preduslova za inoviranje upotrebljivosti i UX-a.