Wyraźną zaletą naszego podejścia, które połączyło AAV1-Cre z wirusowymi zastrzykami warunkowo eksprymowanych znaczników fluorescencyjnych (w przeciwieństwie do linii reporterowych myszy), jest możliwość definitywnego wskazania wzgórza jako źródła obserwowanych projekcji aksonalnych w BLA, jądrze półleżącym i korze przedlimbicznej - w przeciwieństwie do np. VTA, który również otrzymuje dane wejściowe DCN i projektuje te regiony (Phillipson, 1979; Kuroda i inni, 1996; Beier i in., 2015; Breton i in., 2019; D'Ambra i in., 2020). W ten sposób nasze podejście umożliwiło jednoznaczną interpretację wyników łączności anatomicznej. Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę pokrycie/wyciek iniekcji i tropizm wirusowy (Nectow i Nestler, 2020). W szczególności tropizm może zniekształcić interpretację danych wejściowych disynaptic, ponieważ niektóre grupy komórek we wzgórzu limbicznym mogą być skuteczniej zakażone przez AAV