Główna myśl tekstu:

Publiczna propaganda czasu wolnego powinna polegać [...] [na] stworzeniu przez państwo ogólnych warunków do wypoczynku, czyli na odpowiednim zorganizowaniu świata wokół nas, najlepiej tak, by wypoczynek mógł mieć, przynajmniej czasami i dla chętnych, wymiar wspólnotowy.

Tekst przedstawia problem braku odpowiedniego przeżywania czasu wolnego, naskórkowo omawia jego przyczyny i lakonicznie, przy pomocy banałów, przedstawia potencjalne rozwiązania.

Problem: nie potrafimy odpoczywać.

Przyczyna: zaniedbania systemowe, kapitalizm.

Wypoczynek jest wyzwaniem. Kapitalizm (system) mu nie sprzyja. Dodatkową przyczyną jest „huczenie świata”, a więc przebodźcowanie i ciągłe skupienie na powiadomieniach, przede wszystkim tych z mediów społecznościowych.

Rozwiązanie: działania systemowe, wynikające z narzuconych odgórnie ograniczeń (indywidualne praktyki są doraźne i mają mniejsze znaczenie). Wśród tych działań systemowych są: wspólnotowe zaangażowanie, wyższa edukacja, infrastruktura kulturalno-sportowa (obiekty), infrastruktura komunikacyjna (dojazd), zieleń.

To jest właśnie kwestia do dyskusji: czy to problem systemowych zaniedbań, czy dominującego wpływu kapitalistycznej kultury zajętości. Nie potrafimy odpoczywać, bo państwo nie dba o nasz czas wolny, czy nie potrafimy odpoczywać, bo rynek wmawia nam, że ciągle musimy coś robić, nawet jak odpoczywamy?