ADHD i BPD. W tej dziedzinie badań nastąpił najbardziej zróżnicowany postęp w ostatnich latach, chociaż większość recenzowanych badań ma małe próby i wymaga potwierdzenia poprzez reprodukcję. Podsumowując wyniki recenzowanych badań nad impulsywnością i impulsywnością pod wpływem stresu wskazują, że – ilościowo – impulsywność jest cechą zarówno ADHD, jak i BPD. Ponadto poziom impulsywności wydaje się najwyższy u pacjentów ze współistniejącym ADHD i BPD (tab. 1 i 2). Tak więc impulsywność wydaje się być cechą BPD niezależną od ADHD, a nie – jak wcześniej zakładano – jedynie objawem leżącego u podstaw ADHD. Zależność impulsywności od stresu stwierdzono w BPD, ale nie w ADHD. Deficyty hamowania odpowiedzi wydają się charakteryzować oba zaburzenia. Osoby z BPD mają coraz bardziej powszechne deficyty w hamowaniu odpowiedzi z wyraźnymi trudnościami w używaniu wskazówek kontekstowych [18]. Z kolei osoby z ADHD mają większe trudności z przerwaniem już trwającej reakcji. Wskazuje to na jakościowe różnice impulsywności w ADHD i BPD, jak wskazano również w opisowych kryteriach diagnostycznych. Konieczne jest dokładniejsze rozróżnienie typów impulsywności w ADHD i BPD, a pierwsze wyniki wskazują na subtelne różnice: podczas gdy impulsywność ruchowa i brak przerywania trwających reakcji są cechami ADHD, pacjenci z BPD wykazują niezdolność do wykorzystania informacji kontekstowych do hamowania tendencji do prepotencjalnej reakcji. Przedstawione zróżnicowania neuropsychologiczne zdają się wskazywać na bliskość zaburzeń ze spektrum BPD i schizofrenii pod względem impulsywności.

Na podstawie badań genetycznych, epigenetycznych i środowiskowych czynników ryzyka można w tym momencie wyprowadzić różne potencjalne modele: (1) Te same geny prowadzą do dwóch odrębnych zaburzeń (plejotropia genetyczna); (2) BPD i ADHD nakładają się na siebie, np. są różnymi postaciami tego samego zaburzenia podstawowego; (3) ADHD prowadzi do większego ryzyka rozwoju BPD. Model [3] to kolejna wersja modelu plejotropowego, w którym ADHD wiąże się z ryzykiem rozwoju BPD (a) w obecności stresorów środowiskowych i (b) jednocześnie jest samo w sobie czynnikiem ryzyka stresu środowiskowego i psychologicznego (np. zwiększa prawdopodobieństwo traumatycznych przeżyć). Jeśli model 3 a) ma zastosowanie, genetyczne czynniki ryzyka ADHD mogą równie dobrze odzwierciedlać grupę genów podatności na BPD. Potrzeba znacznie więcej badań, aby wyjaśnić przyczynową rolę stresu w ADHD i jego przebiegu

Badania nad środowiskowymi czynnikami ryzyka wykazały korelację między ADHD a niepożądanymi zdarzeniami w dzieciństwie. Retrospektywnie pacjenci z BPD + ADHD zgłaszają więcej przypadków maltretowania w dzieciństwie. Ryzykowne, impulsywne i poszukujące nowości zachowania u dzieci z ADHD mogą zwiększać ryzyko narażenia na traumatyczne sytuacje. Niektórzy autorzy wskazują na ryzyko błędnego zdiagnozowania ADHD u dzieci, które cierpią głównie z powodu zaniedbania emocjonalnego i znęcania się, i dlatego zalecają ogólne badania przesiewowe pod kątem zdarzeń niepożądanych i traumatycznych doświadczeń u wszystkich dzieci zgłaszających się do diagnozy ADHD. W ten sposób cechy impulsywności, które można skorelować z traumatycznymi doświadczeniami, można wyraźnie odróżnić od ADHD, co prowadzi do mniejszej liczby błędnych diagnoz. I odwrotnie, można argumentować, że doświadczenie traumy może prowadzić do poważniejszych objawów ADHD. Tak więc dokładna natura wzajemnych powiązań między ADHD, traumatycznymi doświadczeniami, impulsywnością i BPD jest nadal przedmiotem dyskusji.

stresem. Aby wyjaśnić te założenia, Cackowski i wsp. [19] zbadali wpływ stresu indukowanego na różne składniki impulsywności w grupie kobiet z BPD w porównaniu z dopasowaną grupą kontrolną. Wyniki były kontrolowane pod kątem poziomu zgłaszanych przez siebie objawów ADHD. Pacjenci z BPD zgłaszali wyższy poziom impulsywności cech w porównaniu z grupą kontrolną. W obu grupach indukcja stresu prowadzi do wyższego poziomu zgłaszanej przez siebie impulsywności. Pacjenci z BPD zgłaszali wyższą impulsywność stanu w stanie spoczynku i stresu oraz wyższy zależny od stresu wzrost impulsywności stanu. Zadania neuropsychologiczne w tym badaniu ujawniły deficyty hamowania odpowiedzi w zadaniu go/stop u pacjentów z BPD pod wpływem stresu. Podejmowanie decyzji nie różniło się u kobiet z BPD i w grupie kontrolnej w obu przypadkach.

Impulsywność Impulsywność jest podstawowym objawem zarówno ADHD, jak i BPD. Impulsywność jako konstrukt pozostaje słabo zdefiniowana. W szerszym znaczeniu "działanie bez odzwierciedlania konsekwencji" zostało uznane za akceptowalną kliniczną definicję impulsywności. Jak wspomniano powyżej, opisowe definicje zachowań impulsywnych

Wysoką częstość występowania ADHD u pacjentów z BPD wynoszącą od 30 do 60% stwierdzono za pomocą wywiadów ustrukturyzowanych i kwestionariuszy samoopisowych w projektach retrospektywnych [4,5,6].