nnym ważnym aspektem jest to, że obecny DSM-5 uważa ADHD za zaburzenie neurorozwojowe (1), ponieważ objawy wykazują normatywne zmiany w czasie (57). Badania Shaw i in. pokazują, że ADHD podąża za podobnym sekwencyjnym wzorcem typowego rozwoju korowego, jednak opóźnionym o nawet 2–3 lata, w zależności od konkretnego regionu korowego, dochodząc do wniosku, że zgodne opóźnienie zarówno w grubości kory, jak i powierzchni w ADHD reprezentuje globalne zakłócenie w mechanizmach kierujących dojrzewaniem kory (58, 59). Dlatego wyższe sieci mogą nie być bezpośrednio upośledzone w ADHD, ale wpływane przez inne obwody, które mogą zmieniać optymalny rozwój i wydajność wyższych funkcji poznawczych, takich jak EF.

Wysoką częstość występowania ADHD u pacjentów z BPD wynoszącą od 30 do 60% stwierdzono za pomocą wywiadów ustrukturyzowanych i kwestionariuszy samoopisowych w projektach retrospektywnych [4,5,6].