klinikte nano hybrid komposit kullaniyoruz

klinikte 7.seviyeyi kullaniyoruz

iletkenlik

Kusursuz

Nervus facialis (Yüz siniri), temporal kemikten foramen stylomastoid açıklığından geçerek canalis facialis'ten çıkar.

Nervus Facialis (Yüz Siniri): Bu sinir, beyinden çıktıktan sonra temporal kemik içinden geçer ve foramen stylomastoideum adlı açıklıktan dışarı çıkar. Bu süreçte, yüzün mimik kaslarını kontrol eden dallar verir.

En büyük tükürük bezi, 20-25 gram ağırlığındadır.

Tükürük Üretimi Dağılımı:

%30'u parotis bezinden gelir. %60'ı submandibular bezden gelir. %5'i sublingual bezden gelir. %5'i küçük tükürük bezleri tarafından salgılanır.

Büyük ve Küçük Tükürük Bezleri

Büyük Bezler: Parotis, submandibular ve sublingual bezlerdir ve çift taraflı olarak bulunurlar. Küçük Bezler: Ağız içinde, solunum ve sindirim sisteminin üst kısmında (örneğin, trakea ve paranazal sinüsler gibi) birçok yerde bulunurlar.

Postun çapı, kökün en dar çapının üçte birinden daha kalın olmamalıdır ve post, her yönden 1 mm dentin ile çevrelenmiş olmalıdır.

Post uzunluğu, kökün 2/3'ü kadar olmalı veya taç uzunluğu ile eşit olmalıdır. Post boşluğu hazırlandıktan sonra apikalde kalan gutta miktarı 3-5 mm arasında değişebilir.

Ferrül etkisini sağlamak için diş yapısından en az 2 mm yüksekliğinde bir yapı bulunmalıdır.

ile ilgili olarak

Dişle ilgili olarak ferrül, kalmış diş yapısının dış boyutunu çevreleyen bir banttır.

Ferrül etkisi, hazırlığın omuz çizgisine kadar uzanan, dişin paralel duvarlarını çevreleyen 360 derecelik metal bir yakalı taç olarak tanımlanabilir.

Post genişliği, yerleştirilen postun çapını ifade eder. Postun genişliği, dişin dayanıklılığını etkileyen bir faktördür. Çok geniş bir post, dişin çevresindeki kök yapısına zarar verebilirken, çok ince bir post da yeterli desteği sağlayamayabilir. İdeal post genişliği, dişin yapısına uygun şekilde seçilmelidir.

Post tasarımı, postun şekli, yapısı ve materyaliyle ilgilidir. Postlar, dişin anatomik yapısına uygun olarak tasarlanmalıdır. Tasarım, postun dişe uyumunu ve restorasyonun dayanıklılığını artırır

Çimento, diş restorasyonlarında kullanılan bir bağlayıcı maddedir. Postun diş köküne yapıştırılmasında kullanılan çimento, postun sağlam bir şekilde yerinde durmasını sağlar.

Post uzunluğu, restorasyonun stabilitesi ve dişin dayanıklılığı açısından önemlidir. Yeterli uzunlukta bir post, dişi daha sağlam hale getirir ve dişin kök kanalında sağlam bir tutunma sağlar.

Ferrül etkisi, dişin üst kısmında bulunan sağlam diş yapısının, post yerleştirildiği kök kısmındaki restorasyonu güçlendirme etkisidir. Ferrül, dişin dış kısmındaki diş eti ile temas etmeyen sağlam diş dokusunu tanımlar. Post yerleştirildikten sonra, bu sağlam doku çevresinde oluşturulan koruyucu bir çerçeve dişi güçlendirir. Bu etki, dişin kırılma riskini azaltır ve tedavinin uzun ömürlü olmasını sağlar.

Hypercalcified roots, diş köklerinde normalden fazla kalsiyum birikimi sonucu meydana gelen bir durumdur. Bu, dişin kök kısmında aşırı derecede sertleşmiş veya kalsifiye olmuş (mineralize olmuş) dokunun oluşması anlamına gelir.

Radicular infection, dişin kök kısmında (radiks) meydana gelen bir enfeksiyondur. Bu tür enfeksiyonlar genellikle dişin pulpasındaki (sinir ve damar dokusu) enfeksiyonun ilerleyerek kök bölgesine ulaşması sonucu gelişir. Enfeksiyon, dişin içinde, çevresindeki dokularda veya çene kemiğinde yayılabilir.

düzeltme

Dişlerin yanlış yerleşimi ve düzeltilmesi gereken durumlarda, dişin stabilitesini sağlamak için post uygulanabilir.

Overdenture, bir veya birden fazla doğal dişin kökleri üzerine yerleştirilen, çıkarılabilir protez türüdür. Diş kökleri, protezlerin tutunmasını sağlamak amacıyla kullanılır. Bu kökler, genellikle dişler çekildikten sonra kalan sağlam kökler ya da implantlarla güçlendirilmiş diş kökleridir.

Travma Sonucu Kırık (Trauma-Induced Fracture):

Mine Displazisi ve Distrofileri, diş minesinin normal gelişiminden sapmalar ya da bozulmalar sonucu ortaya çıkan hastalıklar ve anormalliklerdir. Bu durumlar, dişlerin yapısını ve dayanıklılığını etkileyebilir.

Aşırı Doku Kaybı (Excessive Substance Loss):

Dişin büyük kısmı kaybedildiğinde, dişi restore etmek ve işlevselliğini sağlamak için post uygulaması gerekebilir.

Sınıf IV: Sadece 1 kavite duvarının kaldığı ve kırılma dayanımını artırmak için post uygulamasının zorunlu olduğu durumları kapsar.

Sınıf II ve III: 2 veya 3 kavite duvarının kaldığı ve post uygulamasının zorunlu olmadığı durumları kapsar.

Sınıf II ve III: 2 veya 3 kavite duvarının kaldığı ve post uygulamasının zorunlu olmadığı durumları kapsar.

Kanal tedavisi görmüş dişler, kalan aksiyel kavite duvarlarının sayısına bağlı olarak beş farklı sınıfta tanımlanmıştır.

önceden oluşturulmuş-preformed post

Postlar, ciddi doku kaybı yaşayan dişlerde çekirdek yapısının tutunmasını sağlamak için kullanılır.

dentin içinde çatlaklar veya kırıklar oluşturma eğilimi, güvenilirliği hakkında şüpheler uyandırdı.

Pimlerle desteklenen amalgam/kompozit çekirdek restorasyonu ilk kez uygulandığında geniş çapta kabul edilmesine rağmen,

Fiber takviyeli postlar, seramik postlar ve post kullanılmayan restorasyonlar, modern yaklaşımlardır.

veya pimlerle desteklenmiş amalgam/kompozit çekirdek ve kron restorasyonlarını içerir.

Geleneksel yaklaşım genellikle döküm metal veya hazır postların uygulanmasını içerir,

Kanal tedavisi görmüş dişlerin restorasyonları iki farklı bakış açısından değerlendirilebilir,geleneksel ve modern.

Ve şekillendirilmiş kök kanalın doldurulmasını içerir.

Kök kanal dolgusunun yerleştirilmesini kolaylaştırmak için kök kanal sisteminin şekillendirilmesini içerir.

Kanal tedavisi, kök kanal sisteminden tüm dokuları, bakterileri ve bakteri ürünlerini çıkarmayı içerir.

39 antrolit 40 siyalolit (occlusal rayographidede bulunabilir 41.tonsilolit 42.lenf node 43.rinolid 44. 45.siloid ligament kalsifikasyon 46.antrolit

Bu bölgeler çoğunlukla radyografik inceleme sırasında tesadüfen tespit edilir.

Heterotopik kalsifikasyon veya ossifikasyon bölgeleri genellikle belirgin belirti veya semptomlara neden olmayabilir.

Mineral yumuşak dokuda düzenli, iyi şekillenmiş bir kemik olarak biriktiğinde bu sürece heterotopik ossifikasyon denir.

Yumuşak dokuda düzensiz bir biçimde meydana geldiğinde buna heterotopik kalsifikasyon denir.

Soft swelling, vücutta bir bölgede yumuşak dokularda meydana gelen şişliktir. "Soft" (yumuşak) terimi, şişliğin kemik ya da sert doku yerine, genellikle deri altı yumuşak dokularda oluştuğunu ifade eder. Bu tür şişlikler, inflamasyon, enfeksiyon, travma veya vücudun farklı tepkileri sonucu oluşabilir.

https://www.google.com/search?sca_esv=c744cb070de47b7e&rlz=1CATRYO_enTR1109&sxsrf=ADLYWIIErvn8GqQgZZZAyIVrRy8ezCUCHQ:1732532959808&q=mandibular+symphysis&udm=2&fbs=AEQNm0DpvKHebk-fFkq3U_-OaUBpnU3DWzSzTRV2z0PAe_8yhOMkT60SjjU6DKXH7og0zHgFCCi_c6srRYamhV9yGSD4Wz4FIbdVc4lBdpFEb5SSmrYyZpAAYMYNJnOOUBppntUAvkXbcgFl6OsEYSUwgtUWtI_PRM51bpPkjbgoo2bmqVuLwhSWK8Fco8LqD1Q1NNGAOfriAVRCEtDMKamVwzwJAN3fr-5YaeojPOCO4xxBJSag_ig&sa=X&sqi=2&ved=2ahUKEwjy4IWdrPeJAxVG-gIHHQjsIE4QtKgLegQIGRAB&biw=1920&bih=959&dpr=1#imgrc=AgOypVSD_nIbVM&imgdii=BLlZY2J5glG88M

Bu açıklama, 6 yıl önce gerçekleşen bir travma sonrası, 28 yaşındaki bir erkek hastada alt çene simfizisi bölgesinde, ağız içinin hem yanağa (bukal) hem de dil tarafına (lingual) yakın bölgelerinde yumuşak şişlikler olduğunu gösteriyor. Bu tür şişlikler genellikle yaralanma, enfeksiyon veya çene kemiğinde oluşan hasarın bir belirtisi olabilir.

Dijital sensörler ve filmler, hasta için daha az rahatsızlık yaratacak şekilde yerleştirilir. İntraoral röntgen yöntemleri, hızlı ve minimal rahatsızlıkla sonuçlanabilir, bu da hastaların konforunu artırır.

Artefaktlar, görüntüleme sırasında, özellikle diş restorasyonları (dolgu, kaplama, vb.) gibi metal veya sert materyallerin varlığından dolayı oluşan hatalı ya da yanıltıcı görsellerdir.

Yüksek Hasta Konforu

Yüksek çözünürlük, diş çürükleri, diş eti hastalıkları (periodontal defektler) ve kök çevresindeki periradiküler lezyonlar gibi durumları tespit etmekte etkilidir. Bu, erken tanı ve tedavi için kritik bir avantajdır.

geometrik olarak hassas ve kesin görüntüler

Retreatment indications, kök kanal tedavisinin (endodontik tedavi) tekrar yapılması gerektiğini gösteren durumları ifade eder. Daha önce tedavi edilmiş bir dişin, çeşitli nedenlerle başarısız olması veya yeni sorunlar gelişmesi durumunda tekrar tedaviye ihtiyaç duyulur.

çıkarma

Kök kanal içeriğinin apikal dışarı taşmasını önleme

Endodontik çalışma boyunun anatomik apeksin yaklaşık 1 mm kısa belirlenmesinin birkaç önemli nedeni vardır:

1. Fizyolojik Foramen ile Anatomik Apeks Arasındaki Fark Anatomik apeks (kök ucunun en dış noktası) ile fizyolojik foramen (sinir ve damarların dişten çıktığı nokta) genellikle tam olarak aynı yerde değildir. Fizyolojik foramen genellikle anatomik apeksten yaklaşık 0,5-1 mm mesafede bulunur. Tedavi sırasında kök kanal dolgusunun fizyolojik foramenin ötesine taşmaması hedeflenir, çünkü bu durum ağrıya ve enfeksiyon riskine yol açabilir.
2. Periapikal Doku Hasarını Önlemek Çalışma boyunun anatomik apeksi geçmesi durumunda kök kanal aletleri veya dolgu materyalleri, kök ucundaki periapikal dokulara zarar verebilir. Bu durum: Ağrı Enfeksiyon Tedavi başarısızlığı riskini artırır.
3. Doğru Dolgu ve Sızdırmazlık Sağlama Çalışma boyunun 1 mm kısa tutulması, dolgu malzemesinin kök ucundan dışarı taşmasını önler. Dolgu malzemesi kökün dışına taşarsa: Tahriş Kronik inflamasyon gibi sorunlar ortaya çıkabilir.
4. Hatalı Radyografik Ölçümleri Düzeltme Radyografik olarak ölçülen kök uzunluğu, anatomik ve fizyolojik farklılıklar nedeniyle yanıltıcı olabilir. Bu yüzden 1 mm'lik güvenlik payı bırakılarak hata riski azaltılır.

Bu ifade, kök kanal tedavisinde kök kanalının son noktasını doğru bir şekilde belirleme sürecini anlatır. Burada iki önemli kavram öne çıkar:

Anatomik apeks:

Diş kökünün doğal yapısının sonlandığı noktadır. Genellikle, dişin fizyolojik olarak sonlandığı yer olarak kabul edilir. Radyolojik apeks:

Röntgen görüntüsünde görülen kök ucudur. Radyolojik görüntü, bazen anatomik apeksi tam olarak yansıtmayabilir; yanıltıcı olabilir.

Iatrogenic defects, tıbbi veya diş hekimliği uygulamaları sırasında istemeden oluşan hasar veya problemlerdir. "Iatrogenic" terimi, Yunanca kökenlidir ve "doktor kaynaklı" anlamına gelir. Bu tür hatalar, tedavi veya prosedür sırasında yapılan yanlışlıklar ya da öngörülemeyen yan etkiler sonucu meydana gelebilir.

Diş Hekimliğinde Örnekler Kök Kanallarında Perforasyon: Kanal tedavisi sırasında kökün yanlış delinmesi. Dişin Fazla Törpülenmesi: Protez veya dolgu hazırlığı sırasında diş yapısının gereğinden fazla alınması. Komşu Dişin Zarar Görmesi: Bir dişe işlem yapılırken yanındaki dişin yanlışlıkla hasar görmesi. Periodontal Hasar: Diş eti veya çevre dokuların yaralanması.

Kronal/köksel pulpa odasının boyutları ve kalsifikasyonlar

takip etmek

Odontojenik patolojiler:

Dişlerden veya dişlerle ilişkili dokulardan kaynaklanan hastalıklardır. Örnekler: Diş apseleri Kistler (odontojenik kistler) Diş kaynaklı tümörler Nonodontojenik patolojiler:

Dişlerle doğrudan bağlantısı olmayan ancak ağız veya çene bölgesini etkileyen hastalıklardır. Örnekler: Sinüs enfeksiyonları Kemik tümörleri Travmalar veya sistemik hastalıklara bağlı lezyonlar

Görüntüyü, voxel adı verilen üç boyutlu piksel birimleri olarak yakalar. Bu, görüntünün daha yüksek çözünürlükte olmasını sağlar.

Düşük radyasyon dozu

Spinal ve cranial sinirler, vücutta merkezi sinir sistemine bağlı farklı sinir tipleridir ve aşağıdaki şekilde tanımlanabilir:

Spinal Nerves (Omurilik Sinirleri): Omurilikten çıkan sinirlerdir. İnsan vücudunda toplam 31 çift spinal sinir bulunur. Vücudun çeşitli bölgelerine duyusal ve motor sinyalleri iletir. Görevleri: Kas hareketlerini kontrol etmek, duyuları (dokunma, sıcaklık, ağrı vb.) beyne taşımak. Cranial Nerves (Kafa Sinirleri): Beyinden (beyin sapından) doğrudan çıkan sinirlerdir. İnsan vücudunda toplam 12 çift cranial sinir bulunur. Baş, yüz ve boyun bölgelerine hizmet eder. Bazıları duyusal, bazıları motor, bazıları ise karma sinirlerdir. Görevleri: Görme, işitme, tat alma gibi duyuları taşımak ve yüz kaslarının hareketini sağlamak.

Aksonu, çevredeki nöronların uyaranlarından etkilenmesini önlemek için izole etmek.

Hareket potansiyelinin akson boyunca son derece hızlı bir şekilde yayılmasını sağlamak için.

kesintili oluşumlarla

Miyelin kılıfı, aksonu 'Ranvier düğümü' olarak adlandırılan kesintili oluşumlarla sarar ve iki son derece önemli görevi vardır.

İki bitişik miyelin kılıfı arasındaki boşluk, Ranvier düğümü olarak adlandırılır.

Nöroglia (veya glial hücreler), sinir sisteminde nöronlara destek, beslenme, koruma ve izolasyon sağlayan hücrelerdir.

Myelinli sinir lifleri, aksonlar etrafında miyelin kılıfı oluşturan bir nöroglia türü olan Schwann hücreleriyle sarılmıştır.

Cerebral cortex (beyin korteksi), beynin en dış tabakasını oluşturan, ince ve gri renkte bir yapıdır. Bu bölge, beynin yüksek düzeydeki fonksiyonlarını, yani düşünme, öğrenme, hafıza, dil, duyusal algı ve motor kontrol gibi karmaşık süreçleri yönetir.

Multipolar nöron: Bir akson ve iki veya daha fazla dendrit içerir; beyin korteksinde bulunur.

Kimyasal sinapslarda, presinaptik ve postsinaptik nöronların membranları, sinaptik yarık adı verilen sıvı dolu bir boşlukla ayrılır ve bu sinapslarda nörotransmitter adı verilen kimyasallar, impuls iletiminde rol oynar.

Sinaptik yarık, presinaptik ve postsinaptik nöronlar arasında bulunan ince boşluktur. Bu boşluk, nörotransmitterlerin bir nörondan diğerine geçmesini sağlayan alandır. Ancak, bazı sinapslarda doğrudan bir bağlantı olabileceği için bu boşluk her zaman mevcut olmayabilir.

Postsinaptik nöron, bu kimyasal sinyalleri alır ve bu sayede sinir iletimi devam eder.

Presinaptik nöron, sinyalin gönderildiği nörondur ve sinaptik düğüm adı verilen yapısı üzerinden kimyasal sinyalleri (nörotransmitter) serbest bırakır.

Sinaps, bir nöronun sinyalini bir başka nörona veya hedef hücreye iletmesi için gerekli olan bağlantı bölgesidir.

Bir sinaps, presinaptik nöron veya postsinaptik nöron membranlarından oluşur ve bunlar, aralarındaki boşluk olan sinaptik yarık ile ayrılmış olabilir veya olmayabilir.

Neuromüsküler kavşak (veya nöromüsküler bağlantı), bir sinir hücresinin (motor nöron) kas hücresine bağlandığı noktadır.

Aksonlar, sinir impulslarını hücre gövdesinden sinapsa veya nöromüsküler kavşağa doğru iletir.

Sinaptik düğüm, nörotransmitterler adı verilen kimyasalları içeren sinaptik vezikülleri bulundurur.

"As a bulb-like structure" ifadesi, bir şeyin ampul şeklinde veya bir ampule benzeyen bir yapıda olduğunu belirtir. Yani, sinaptik düğüm yapısı, ampul veya yuvarlak, şişkin bir şekle benzer şekilde sonlanır.

Terminates kelimesi, bir şeyin sonlanması veya bitişi anlamına gelir. Bir şeyin sonlandığı veya sona erdiği noktayı ifade eder. Bu bağlamda, "terminates", bir dalın veya yapının sonlanması anlamına gelir, yani aksonun dalları sinaptik düğüm adı verilen yapılarla sonlanır.

Her dal, sinaptik düğüm adı verilen ampul benzeri bir yapı ile sonlanır.

Akson, uzun bir lif olup, uç kısmı dallanmış durumdadır.

Vücuttaki tüm alıcılar, modifiye olmuş dendritlerdir (ancak tüm dendritler alıcı değildir).

Bu lifler, impulsları hücre gövdesine doğru ilettikleri için afferent süreçler olarak da bilinirler.

"Project out" ifadesi, bir şeyin bir alandan dışarıya doğru uzanması veya çıkması anlamına gelir. Bu bağlamda, "project out" ifadesi, dendritlerin hücre gövdesinden dışarıya doğru uzandığını veya yayıldığını belirtir. Yani dendritler, hücre gövdesinden çıkarak çevreye doğru yayılmaktadır.

tekrar tekrar dallanmak

Dendrite: Hücre gövdesinden dışarıya doğru dallanarak yayılan kısa liflerdir.

Nissl granülleri, nöronların hücre gövdesinde bulunan ve endoplazmik retikulum ile ilişkili granüllü yapılar olup, protein sentezi için kritik öneme sahiptir.

Belirli bir granüler yapı, Nissl granülleri olarak adlandırılır.

Hücre gövdesi, tipik hücre organelleriyle birlikte sitoplazma içerir

Nöronlar, sinir sisteminin en farklılaşmış hücreleri oldukları için bölünmezler ve sentriol bulundurmazlar.

Nöronlar: Sinir sisteminin yapısal ve fonksiyonel birimidir.

Nöronlar temel hücrelerken, nöroglia hücreleri sinir sisteminin destekleyici, besleyici ve koruyucu hücreleridir.

Sinir sisteminde bulunan iki tür hücre vardır: nöron ve nöroglia/glial hücreler.

Autonomic motor: Düz kaslara ve bez hücrelerine sinyal gönderir.

Otonom motor sinirler, bilinçli kontrol dışında çalışan organları ve yapıları (düz kaslar, kalp, sindirim sistemi, ter bezleri) kontrol eder. Otonom motor sinirleri, istemsiz kas hareketlerini ve organ işlevlerini düzenler.

Somatic motor: İskelet kaslarına sinyal gönderir.

Somatic motor sinirler, beyin ve omurilikten gelen motor komutları alarak iskelet kaslarına iletir, bu da bilinçli kas hareketlerini sağlar (örneğin, yürümek, yazı yazmak gibi).

Somatic afferent: Diğer tüm afferent sinirler.

Bu sinirler, vücudun dış yüzeyinden (deri, kaslar, eklemler gibi) gelen duyusal bilgileri merkezi sinir sistemine taşır. Somatic afferent, çevreden gelen tüm duyusal veriyi (dokunma, sıcaklık, ağrı) beyne ileten sinirlerdir.

Visceral afferent: İç organlardan merkezi sinir sistemine (CNS) doğru impulsları ileten sinirlerdir.

Afferent sinirler, duyusal bilgileri taşıyan sinir lifleridir. Visceral afferent, iç organlardan (örneğin, kalp, akciğerler, sindirim sistemi) gelen duyusal verileri CNS'ye iletir.

duzenlemek

Efferent fibers / motor nerves: Bunlar, merkezi sinir sisteminden (CNS) ilgili çevresel doku/organlara düzenleyici impulsları ileten sinir lifleridir.

Afferent fibers / sensory nerves: Bunlar, dokulardan ve organlardan merkezi sinir sistemine (CNS) doğru elektriksel impulsları ileten sinir lifleridir.

Nerve fiber (sinir lifi), sinir hücresinin (nöronun) uzun, ince bir uzantısıdır ve sinirsel iletimi sağlamak için elektriksel sinyalleri taşıyan yapıdır. Bir sinir lifi, genellikle bir akson olarak bilinir ve bu akson, sinir hücresinin bir bölgesinden diğerine bilgi ileten uzantıdır.

Omurilik, merkezi sinir sisteminin bir parçası olup, beyin ile vücudun geri kalan kısmı arasındaki iletişimi sağlar. Omurilik, omurga içinde yer alır ve omurga kemikleri tarafından korunur. Beyinden çıkan sinirler omurilik aracılığıyla vücudun çeşitli bölgelerine ulaşır. Aynı şekilde, vücuttan gelen duyusal bilgiler de omurilik aracılığıyla beyne iletilir.

Beyin ve omuriliği içerir ve bilgi işleme ve kontrolün yapıldığı yerdir.

tek kullanımlık

Cook ve Waite, Roehr şirketi tek kullanımlık enjektörlerin üretimine başladı.

Aspirasyon, enjeksiyon sırasında iğnenin içine doğru bir vakum oluşturarak, kan damarlarının içinde olup olmadığını kontrol etme işlemidir. Bu işlem, enjeksiyonun yanlış bir yere yapılmasını önler ve doğru bölgeye ilaç uygulandığından emin olmayı sağlar. Diş hekimliğinde aspirasyon özellikli enjektörler, bu güvenliği sağlamak amacıyla kullanılır.

daha az

1912'de Threw tarafından tasarlanan yüksek basınçlı enjektörün bir modifikasyonu, diş hekimliğinde kullanılan enjektörler üreten bir şirket tarafından üretildi.

turevleri

Opium, haşhaş bitkisinin (Papaver somniferum) özünden elde edilen bir madde olup, içerdiği morfin ve kodein gibi bileşenler güçlü ağrı kesiciler (analjezikler) olarak kullanılır.

Nöralji, sinirlerin iltihaplanması veya hasar görmesi sonucu ortaya çıkan şiddetli ağrıya verilen isimdir.

deri alti

nöralji tedavisinde opium türevlerinin deri altına enjeksiyonu için kullandı.

vida

vida pistonu

tavan

1853'te, bir Fransız veteriner, tavanda metal bir enjektör geliştirdi ve bu enjektörün vida pistonunun sayesinde dozu mükemmel bir şekilde uyguladı. "tavanda" ifadesi, enjektörün sabit bir yere monte edilmiş olduğunu veya belirli bir mekanizmaya sahip olduğunu gösterebilir.

1844'te, Francis Rynd, ince bir şaft aracılığıyla ilaçları deri altına enjekte etmeye başladı. Biyolojik Terim: Derinin altına, genellikle iğne veya benzeri ince bir aletle ilaç enjekte etmek için kullanılan uzun ince yapılar, örneğin enjeksiyon iğnesinin şaftı.

igne

sivri uçlu

1841'de, Zophar Jayne, uçlu iğneye sahip bir enjektör geliştirdi.

Oftalmik uygulamalar, gözle ilgili tedavi veya prosedürleri ifade eder.

1827'de, Von Neurer, hayvanların oftalmik uygulamalarında ilaç enjekte etmek için ilk enjektörü geliştirdi.

1946'da, Gordh lidokain ile lokal anestezi uygulamasını ilk kez başarılı bir şekilde gerçekleştirdi.

Ester grubu, kimyasal olarak, bir karbonil grubunun (C=O) bir oksijen atomu üzerinden bir alkil veya aril grubuna bağlanmasıyla oluşan bir fonksiyonel gruptur. Esterler, genellikle organik bileşiklerde bulunan ve genellikle meyve kokuları veya tatlarıyla ilişkilendirilen bileşiklerdir.

Kimyasal yapı: Ester grubu genel olarak şu şekilde yazılır: R-COO-R', burada:

R ve R' alkil veya aril gruplarını temsil eder, COO ise karbonil (C=O) ve oksijen (O) arasındaki bağları gösterir

Lidokain, klinik uygulamalarda prokainin yerini alarak en popüler lokal anestezik ajan haline gelmiştir, çünkü prokain (bir ester grubu anesteziği) ile kıyaslandığında daha etkili ve daha az alerjik bir bileşiktir.

Amide group (amide grubu), kimyada, bir karbonil grubunun (-C=O) bir nitrojen atomuna (-NH2) bağlanmasıyla oluşan organik bileşiklerin fonksiyonel grubudur. Amide grubu, genellikle -CONH2 şeklinde yazılır ve organik kimyadaki birçok bileşiğin temel yapı taşıdır Fonksiyonel grup, bir organik bileşiğin yapısında yer alan ve bileşiğin kimyasal özelliklerini belirleyen özel bir atom veya atom grubu anlamına gelir. Bir bileşiğin fonksiyonel grubu, o bileşiğin reaktivitesini, özelliklerini ve davranışlarını yönlendiren temel yapıdır.

Prokainin keşfi, lokal anestezide modern dönemin başlangıcı olarak kabul edilir.

yerine geçmek

Kokainin yerine kullanılmaya başlandı.

Parenteral uygulama, genellikle damar içine, kas içine veya deri altına yapılan enjeksiyonları ifade eder.

yaptığı çalışmalar sonucunda ortoform, nirvanin ve neoortoform gibi bazı anestezik ajanları keşfetmiştir.

bağımlılık

Kokainin uzun süreli kullanımda bağımlılık gibi olumsuz özellikleri.

yan etkileri

Sought, "seek" fiilinin geçmiş zaman halidir ve "aramak" veya "bulmaya çalışmak" anlamına gelir. Yani, bir şeyin peşinden gitmek ya da bir şeyi elde etmeye çalışmak anlamında kullanılır.

Ancak, araştırmacılar yeni bir lokal anestezik arayışına girmiştir

Heinrich Braun, adrenalinin 'kimyasal turnike' olarak kullanılabileceğini belirtti (1903). Adrenalin kokainle karıştırıldığında, kokainin emilimini azalttı ve anestezinin süresini uzattı. Böylece, anestezi için kullanılan kokain dozu da sınırlanmış oldu.

Ancak, bu yaklaşım ile kullanım bazı durumlarda sınırlanmıştır, çünkü doku hasarı meydana gelir ve turnike uygulaması ağız içi gibi alanlarda yapılamaz.

Bu amaçla, anestezinin süresini uzatmak ve kokain dozunu sınırlamak için işlem bölgesine turnike uygulamaya başladılar.

Kokainin lokal anestezik olarak etkili olduğu gösterilmiştir, ancak anestezinin süresini uzatmak için yeni bir yöntem aranmıştır.

Kokainin lokal anestezik olarak keşfinden sonra, William Halsted, kokaini ağızdaki sinirleri bloke etmek için ilk kez kullandı.

uyuşukluk

mahrum eder

Ayrıca, kokainin anestezik etkinliğini tanımlamak için, "dili his ve tat duygusundan mahrum bırakan ve dil sinirinin uyuşmasını sağlayan madde" tanımını kullandılar.

Albert Niemann, kokainin ekstresi olan alkaloidi saf formda elde etti ve ilacın kaynağının "koka" ve bir alkaloid olduğunu göstermek amacıyla buna "kokain" adını verdi. (1859).

Bunu takiben, en önemli keşif, August Bier'in 1898'de cerrahi amaçlarla 0.5% kokain uygulayarak omurilik anestezisi uyguladığı ilk kezdir.

Modern lokal anestezinin başlangıcı, 1884'te bir göz doktoru olan Carl Koller'in, topikal kokainin gözde cerrahi anestezi oluşturduğunu göstermesiyle başladı.

Yerel anestezik olarak kullanılan ilk madde, koka bitkisinin yapraklarından izole edilen kokain idi.

Güçlü, ışık yaymayan ve yanıcı olmayan florlanmış hidrokarbonların keşfi (1951) ve halotan adı verilen bileşiğin tanıtılması (1956) ile eter anestezisinin kullanımı sona erdi."

Tüm çaba, çok daha stabil, yanıcı olmayan ve patlayıcı olmayan bir bileşik bulmaya odaklandı

yanıcı

Ancak, eter gibi yanıcı ve patlayıcıydı

Siklopropan, eterin tüm özelliklerine sahipti ve en önemli avantajı, tüplerde saklanabilmesiydi.

Anestezik ajanlar arasında en stabil ajan olarak kabul edilen eter, siklopropan tanıtılana kadar uzun süre tek başına ajan olarak kullanılmaya devam etti.

Eteri güvenli bir şekilde uygulamak için bir cihaz ve klorofom için bir maske tasarladı.

Modern anestezinin lideri olarak kabul edilen John Snow (1813-1858), eter ve klorofom dozajlarını anestezik olarak inceleyen ve hesaplayan ilk hekimlerden biriydi.

"Ayrıca karaciğer yetmezliğine neden olabileceği ortaya çıkmıştır."

Klorofom, eterin kusmaya neden olması ve uçucu-yanıcı-patlayıcı olmasi nedeniyle bazı merkezlerde tercih edilmiştir.

Azot oksit; tek başına uygulandığında asfiksiye neden olabilirken, eterin son derece yanıcı ve patlayıcı olması korkutucuydu."

"Azot oksit, eter ve klorofom, 19. yüzyılın üç ana inhalasyon anesteziği olmasına rağmen, önemli sorunlara sahiptiler."

Fransız ve Britanyalı cerrahlar, Kırım Savaşı sırasında klorofom kullandılar, oysa Amerikalı cerrahlar yoğun bir şekilde eter anestezisi kullandılar.

Edinburg'da cerrahi profesörü olan James Young Simpson, kimyager olan arkadaşı David Waldie'nin tavsiyesiyle, klorofomu kendisi ve arkadaşları üzerinde denedi."

Klorofomun sentezinin (1831) ve anestezik özelliklerinin farkına varılmasının (1847) ardından,

Analgesic, ağrı kesici veya ağrı giderici anlamına gelir.

1. yüzyılın önemli bilim insanlarından biri ve modern tıbbın kurucularından biri olarak kabul edilen İsviçreli doktor ve kimyager Paracelsus (1493-1541), etherin analjezik özelliklerini tavuklarda keşfetmiştir.

Ether, kimyasal olarak diyot eter (R-O-R') sınıfına ait bir bileşiktir ve organik çözücü olarak yaygın şekilde kullanılır. Tarihte, özellikle cerrahi anestezide önemli bir yer tutmuştur. Anestezi amaçlı kullanılan ether, diethyl ether olarak bilinen ve genel anestezi sağlamak için tercih edilen bir bileşiktir.

Bu maddeyi ağız yoluyla vererek hastası üzerinde başarılı bir operasyon gerçekleştirdi

Tatula'ya benzeyen asagao bitkisinden tsüsensan adı verilen bir madde elde etti

yolu açan adımlar

Modern cerrahide genel anesteziye giden yolu açan önemli adımların çoğu batı dünyasında atılmıştır.

demir çubukları

daldırılmış

Bu yöntem, hastaların manyetik sıvı ile dolu bir kaba batırılmış demir çubukları tutmalarına dayanıyordu ve yapay anestezi geliştirildiği 1840'lara kadar cerrahi anesteziyi hafifletmek için yaygın olarak kullanıldı ve 'Mesmerizm' olarak adlandırıldı

öncü oldu

Alman hekim Franz Anton Mesmer, 1775'te 'hayvan magnetizması' öğretisiyle çağdaş hipnozun öncüsü olmuştur.

Ağrıyı azaltmak amacıyla, Romalılar da sinir köklerine baskı ve soğuk uygulama yapmışlardır."

"Bu şekilde, hasta bilincini geri kazanana kadar cerrahi müdahale gerçekleştirilebilirdi."

Bir diğer tuhaf yöntem, 'bademin kabuğunu kıracak kadar sert, ancak içini kırmayacak kadar hafif' bir baş darbesidir."

boğma

oksijensizlikten boğulma

bilinç

Boğma sonucu oluşan asfiksi nedeniyle bilinç kaybına bağlı anestezi, 17. yüzyılın sonuna kadar İtalya'da uygulanmıştır.

Cerrahi için kullanılan tuhaf bir yöntem, boğma (asfiksi) yöntemidir."

(uyku verici sünger),

Ameliyattan hemen önce sünger ıslatılır ve hastanın burnuna tutulurdu, böylece hasta bilinçsiz hale gelirdi.

Sünger, afyon, ginseng, baldıran zehiri suyu ve diğer bazı maddelerin çözeltisine batırılıp kurutulurdu.

İnsanlığın ağrıya karşı ilk başarısı haşhaş (afyon), adamotu (mandrake), şeytantersi (henbane) ve alkolün kullanımıyla elde edilmiştir."

Homeros, Odysseia’da Yunanlıların uyku yaratmak için birçok bitki ve ilaç kullandığını söyler. Bunlardan biri lotus çiçeğidir."

Sedasyon teknikleriyle birlikte.Sedation techniques (sedasyon teknikleri), bir kişinin bilinç seviyesini geçici olarak düşürmek ve rahatlamasını sağlamak amacıyla kullanılan yöntemlerdir.

Central nervous system (CNS), yani merkezi sinir sistemi, vücudun tüm sinirsel faaliyetlerini yöneten ve kontrol eden ana yapıdır. Merkezi sinir sistemi, beyin ve omurilik olmak üzere iki ana bileşenden oluşur.