Wchodziło długo, prawdziwie odurzony byłem po godzinie. Stan, w którym się znalazłem można określić jednym słowem, ale pisanym koniecznie z wielkiej litery: Spokój. Wielki Spokój, jakby nic złego nigdy się nie działo, jakby moje wnętrze było boską harmonią, idealnie zestrojoną z zachwycającym światem wokół. Myślałem i mówiłem bardzo trzeźwo: być może tak trzeźwo, jak nigdy: wyzbyty bowiem byłem z najmniejszych śladów niepewności, wstydu, nerwów, kompleksów... Było tak, jakbym znalazł w umyśle właściwe drzwiczki, tej najwygodniejszy pokój i rozłożył się w nim, delektując się (w nienarcystyczny sposób) sobą, swoim byciem i byciem, które mnie otaczało: świata, przedmiotów, światła, ludzi, Krzyśka, Andrzeja. Wszystko było dobre, a jeśli nie było - nie było godne uwagi. Zdumiewała mnie refleksja nad idiotyzmem wielkiej części moich codziennych zmartwień, wszystkich tych mniejszych i większych narcyzmów, skupienia na naskórku rzeczywistości. Andrzej w międzyczasie znalazł się w bardzo podobnym stanie, tylko, że połączonym z OEVami (opened eyes' visuals), do tego mówił dużo, gestykulując i intonując jak dziecko: "Przecież to wszystko takie proste...! Takie proste! A ludzie się przejmują!".

When researchers at Johns Hopkins gave psilocybin to healthy participants with no history of hallucinogen use, nearly eighty percent reported that their experiences "increased their current sense of personal well-being or life satisfaction 'moderately' or 'very much'"—effects that persisted for more than a year.‌

Similarly, while psilocybin has shown potential as a treatment for depression and anxiety, physicians could also prescribe the drug to promote the well-being of healthy individuals.