Wszystkie te możliwe skutki obniżonych zdolności predykcyjnych mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie społeczne, a także na przewidywanie stale niepewnych zdarzeń sensorycznych (Sinha i in., 2014). Takie zjawiska mogą również przyczyniać się do nietolerancji niepewności (tj. brak zdolności przewidywania może motywować do poszukiwania najbardziej przewidywalnych sytuacji), czego wynikiem mogą być nietypowo awersyjne reakcje na nieprzewidywalne bodźce (Gomot i Wicker, 2012; Neil i in., 2016). Tego typu wzorce zachowań są regularnie obserwowane u osób z ASD.

Po tym, jak rola móżdżku w kontroli motorycznej została potwierdzona w badaniach na małpach, stała się fundamentalną prawdą w neurologii klinicznej i naukach o mózgu (Russell i Horsley, 1894).Liczne badania z XX i XXI wieku potwierdziły, że móżdżek jest strukturą, która odgrywa istotną rolę w kontroli motorycznej i uczeniu się motorycznym (Manto i in., 20).Chociaż dziedziny neuronauki poznawczej i neuropsychologii eksperymentalnej pojawiły się dopiero na początku XX wieku, inni badacze w XIX wieku donosili o upośledzeniu emocjonalnym i intelektualnym u pacjentów z agenezją móżdżku (Fisher, 20).Dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX wieku naukowcy ponownie skupili się na pozamotorycznych funkcjach móżdżku (Schmahmann, 1990).Badania na pacjentach z móżdżkiem wykazały znaczne upośledzenie funkcji wykonawczych i uwagi (Stoodley i Schmahmann, 2010).Nieprawidłowości móżdżku mają wpływ na inne domeny neurokognitywne.Należą do nich język, percepcja wzrokowo-przestrzenna, zdolność konstruowania wzrokowego, pamięć epizodyczna i poznanie społeczne (Hoche i in., 2016; Mariën i Borgatti, 2018; Slapik i in., 2019; Ray i in., 2020)

W obecnej metaanalizie funkcji afektywnych w móżdżku, połączono ogniska aktywacji z 80 badań neuroobrazowania w celu zidentyfikowania regionów, które mogą być aktywowane przez jawne i/lub ukryte zadania przetwarzania emocji.Wyniki całego mózgu zidentyfikowały wspólną aktywację związaną z emocjami w obustronnym ciele migdałowatym, wyspie, korze potylicznej, górnym móżdżku i prawym dolnym / środkowym zakręcie czołowym, zgodnie z wcześniejszymi doniesieniami.Analiza aktywacji w obrębie móżdżku dla wyraźnych zadań emocjonalnych zidentyfikowała skupiska w tylnych półkulach móżdżku, robaku i lewym płatku V/VI, które prawdopodobnie były aktywowane w różnych badaniach, podczas gdy zadania niejawne aktywowały klastry, w tym obustronny płat VI / Crus I / II, prawy Crus II / płat VIII, płat przedni VI i płatki I-IV / V.Bezpośrednie porównanie tych kategorii zidentyfikowało pięć klastrów w móżdżku dla połączenia zadań jawnych i niejawnych, a także trzy klastry aktywowane znacznie bardziej dla zadań jawnych emocji w porównaniu z zadaniami niejawnymi, a jeden klaster aktywowany bardziej dla zadań niejawnych niż jawnych.Opierając się na zaobserwowanym wzorcu wyników, odkrycia te nie potwierdzają przewidywanej dysocjacji aktywacji w zrazikach półkuli bocznej w porównaniu z robakiem w przypadku zadań emocjonalnych wymagających odpowiednio uwagi jawnej lub utajonej.Niniejsze badanie potwierdza i aktualizuje wcześniejsze metaanalizy wskazujące na rozproszoną aktywację tylnego móżdżku podczas obu rodzajów przetwarzania emocji w regionach, które mogą być związane z sieciami kory nowej wspierającymi funkcje poznawcze / wykonawcze, mentalizowanie i przetwarzanie istotności.Praca ta podkreśla potrzebę zapewnienia przez naukowców pokrycia neuroobrazowego móżdżku i omówienia aktywacji móżdżku w odniesieniu do procesów afektywnych i poznawczych związanych z tym zadaniem, aby lepiej scharakteryzować, w jaki sposób móżdżek kształtuje zdrowe i kliniczne funkcjonowanie afektywne

Móżdżek od dawna jest związany z funkcjami domeny motorycznej, takimi jak kontrola chodu i adaptacja ruchowa.Kilka badań nad łącznością anatomiczną i funkcjonalną wykazało, że móżdżek jest wzajemnie połączony z różnymi regionami korowymi i podkorowymi, obsługującymi wiele domen funkcjonalnych [6, 11, 28, 29, 44, 46, 50, 73], umożliwiając móżdżkowi wpływanie na procesy afektywne, takie jak ocena emocji, poprzez modyfikację aktywności w odpowiednich szlakach.Aby zrozumieć te afektywne sieci mózgowe i dynamiczne procesy sprzężenia zwrotnego/sprzężenia zwrotnego, które generują i rozpoznają emocje, kluczowe znaczenie ma zrozumienie wkładu i organizacji móżdżku, co może prowadzić do lepszego podejścia klinicznego do choroby lub urazu móżdżku.Inna, nie wykluczająca się wzajemnie, teoria funkcji móżdżku kładzie nacisk na czasową koordynację zdarzeń, w której precyzyjnie uczy się i sekwencjonuje dane wejściowe i wyjściowe, aby wykonać dobrze dostrojone reakcje [12, 33, 34], w tym sekwencje społeczne, w których trzeba mentalizować przekonania innej osoby, aby poprawnie przewidzieć jej działanie [39, 43], takie jak uprawianie sportu lub poszukiwanie zagubionego przedmiotu. Chociaż teorie te zostały opracowane głównie w odniesieniu do funkcji motorycznych, w dużej mierze jednolita architektura neuronalna półkul móżdżku sugeruje, że móżdżek pełni porównywalną funkcję we wszystkich domenach [64, 65], w tym w przetwarzaniu emocji.Zaproponowano, że móżdżek nie musi wykonywać tylko jednego rodzaju obliczeń, ale raczej, wykorzystując unikalne algorytmy neuronowe [19], może wykonywać wiele funkcji w różnych zadaniach

Związek między funkcjami poznawczymi a łącznością SPL zaobserwowano w obustronnych węzłach DMN, ale najsilniejszy zaobserwowany wynik zaobserwowano lateralnieZwiązek między funkcjami poznawczymi a łącznością w tych węzłach był transdiagnostyczny i obserwowany zarówno u uczestników neurotypowych, jak i u osób z zaburzeniami psychotycznymi, mimo że uczestnicy z zaburzeniami psychotycznymi wykonywali, średnio, pełne odchylenie standardowe gorsze niż dorośli neurotypowi. Jest to zgodne z modelem, w którym łączność móżdżkowo-ciemieniowa pośredniczy w związku między diagnozą a społecznymi zdolnościami poznawczymi

Zespół proponuje, aby przyszłe badania mogły zbadać związek między indywidualną zmiennością społecznych zdolności poznawczych u osób z ASD a łącznością móżdżkowo-ciemieniową. Eksperymenty na myszach sugerują związek przyczynowo-skutkowy między tym obwodem a poznaniem społecznym. Obwód ten jest potencjalnym modelem do zrozumienia, w jaki sposób dysfunkcja obwodu przyczynia się do społecznych fenotypów poznawczych w zaburzeniach psychicznych. Nieinwazyjna manipulacja tym obwodem sprawia, że jest on obiecującym celem interwencji mających na celu poprawę społecznych deficytów poznawczych.

Kora oczodołowo-czołowa (OFC), ciało migdałowate i kora skroniowa (głównie górna bruzda skroniowa-STS) okazały się podstawowymi elementami tak zwanego "mózgu społecznego" na początku lat 1990. (Brothers, 1990). Następnie wykazano, że inne obszary, takie jak przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC) i przednia kora zakrętu obręczy (ACC), są podstawowe dla funkcjonowania społecznego i dlatego zostały włączone do początkowego rdzenia (Frith i Frith, 2006; Bickart i in., 2014).

Praktyki, które promują braki społeczne, mogą być bezpośrednim wynikiem diagnozowania objawów ADHD u przynajmniej niektórych niemowląt. Niektóre z kryteriów DSM-IV ADHD, takie jak "przeszkadzanie lub przeszkadzanie innym", nawet wyraźnie odnoszą się do złego zachowania społecznego (Lahey i in., 2005). Ogólnie rzecz biorąc, połączenie nadpobudliwości, impulsywności i nieuwagi może wpływać na zachowania społeczne. Chociaż dzieci z ADHD mają silne pragnienie interakcji z innymi, zazwyczaj mają trudności z dostosowaniem swojej postawy do otoczenia. Dwie cechy behawioralne są zazwyczaj związane z trudnościami społecznymi u dzieci z ADHD, a mianowicie nieprzyjemny, wrogi ton ich interakcji, a także ich nadpobudliwe/impulsywne zachowanie. Łamanie zasad, antagonistyczne i dominujące zachowania oraz stosowanie fizycznej i werbalnej wrogości to przykłady pierwszego aspektu. Działania te mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla innych i udowodniono, że są istotnymi predyktorami negatywnych nominacji rówieśniczych zarówno u dzieci z ADHD, jak i bez ADHD. Przykłady drugiego aspektu obejmują niespokojne i inwazyjne zachowanie, które często jest niewłaściwe w obecnych warunkach i trudne do naprawienia (Lahey i in., 2005).

Nasze odkrycia potwierdzają hipotezę, że wyspiarski dFC z odrębnymi regionami mózgu jest zmieniony, a deficyty te mogą być związane z dysfunkcją społeczną. Zgodnie z naszą hipotezą, w porównaniu z HC, pacjenci z ADHD wykazywali obniżone wartości dFC między prawym dAI a lewym zakrętem frontal_mid, lewym zakrętem zaśrodkowym i prawą częścią podudzia móżdżku. Wyniki wykazały również zmniejszone dFC między lewym dAI a wzgórzem, lewym vAI i lewym przedklinkiem oraz lewym PI z biegunem skroniowym pośrodku.