CorneliusCastoriadis5 , estos son fuerza creadora del mundo social que, desde un sistemade creencias, saberes y prácticas expresadas a través de representaciones, de-seos, afectos y actuaciones, forman las significaciones imaginarias sociales conlas cuales se asegura la cohesión y el consenso del colectivo anónimo y se insti-tuye la existencia de la sociedad en un tiempo determinado.

general theory of the creative imagination

For Castoriadis, self-examination, as in the ancient Greek tradition, could draw upon the resources of modern psychoanalysis. Autonomous individuals—the essence of an autonomous society—must continuously examine themselves and engage in critical reflection. He writes:

Castoriadis began to develop his distinctive understanding of historical change as the emergence of irrecoverable otherness that must always be socially instituted and named in order to be recognized

Αυτή η ανισορροπία δεν θα κατορθώσει να συνεχιστεί, εκτός αν η Ευρώπη γίνει ένα αστυνομοκρατούμενο φρούριο.

η Eλλάδα θα γίνει ένα τουριστικό ξενοδοχείο ας πούμε. Tα σημαντικά πράγματα θα πέσουν στα χέρια ξένων εταιριών, οι Έλληνες θα είναι διευθυντές ξενοδοχείων και γκαρσόνια, χορευτές στα καμπαρέ κ.λπ.

Ενόψει μιας παγκόσμιας οικολογικής καταστροφής, παραδείγματος χάριν, κάποιος/κάποια μπορεί πολύ εύκολα να δει αυταρχικά καθεστώτα να επιβάλλουν  δρακόντειους περιορισμούς σε έναν πανικόβλητο και απαθή πληθυσμό.

Κορνηλιος: Για λογους ιστορικους δεν χρησιμοποιω πλεον τον ορο «σοσιαλισμος». Ο ορος αυτος εχει ανεπανορθωτα εκπορνευτει απο τους κομμουνιστες, τους σοσιαλιστες, τους σοσιαλδημοκρατες, τους εθνικοσοσιαλιστες. Στο ακουσμα του και μονο ακομη και οι πιο καλοπροαιρετοι ανθρωποι γυριζουν την πλατη τους. Προτιμω λοιπον τη διαζευξη «αυτονομια ή βαρβαροτητα».

τερατώδη συμμαχία μεταξύ των δεξιών Αμερικάνων Προτεσταντών και της Καθολικής Εκκλησίας να εναντιωθούν σε οποιαδήποτε βοήθεια ελέγχου των γεννήσεων στις χώρες του Τρίτου Κόσμου,

τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης θεωρούσε ότι το κριτήριο ταξικής διαφοροπόίησης είχε πάψει να είναι πλέον η κατοχή και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, αλλά η κατοχή και η ικανότητα άσκησης εξουσίας.

Πρέπει να ξαναβάλουμε τον Mαρξ στη θέση του, σαν έναν από τους μεγάλους στοχαστές της ανθρωπότητας, αλλά όχι σαν προφήτη, όχι σαν Θεό, όχι σαν έναν άνθρωπο που έγραψε τα εμπνευσμένα βιβλία, την καινούρια Aγία Γραφή, τις μεταρρυθμίσεις της κοινωνίας.

Kάποτε θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν και οι κάτοικοι των ανατολικών χωρών ότι η πτώση του κομμουνισμού δεν «ασπρίζει» τον καπιταλισμό, ούτε τα προβλήματά του, ούτε τη μιζέρια που υπάρχει στις καπιταλιστικές χώρες,

οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν διάφορα επιχειρήματα, τα οποία ακούμε διαρκώς εδώ και μερικά χρόνια, ότι αν επιχειρήσει κανείς να αλλάξει αυτή τη φιλελεύθερη καπιταλιστική δημοκρατία, θα καταλήξει στο Γκουλάγκ, στη Σιβηρία κ.λπ.

.: Πρώτα απ’ όλα, δε νομίζω ότι, παρά τα όσα λέει ο κόσμος, ότι θα υπάρξει μια επιστροφή του θρησκευτικού στις Δυτικές χώρες.

Η επανάσταση δε σημαίνει χείμαρρους αίματος, την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων κοκ. Η επανάσταση σημαίνει τον ριζικό μετασχηματισμό των θεσμών της κοινωνίας.

Το να πούμε, όπως λέχθηκε απ’ όσους υπέγραψαν την «Έκκληση της Χαϊλδεβέργης» (την οποία, από την πλευρά μου, μάλλον θα ονόμαζα Έκκληση της Νυρεμβέργης), ότι η επιστήμη και μόνο η επιστήμη μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα, είναι αποκαρδιωτικό.