(9) and (10)

‘I have to regulate how much energy I use, like, if I have to work then I'm more tired when I get home, but since I know this, I try to rest before leaving home’.

‘I was talking with a friend who also has the same situation and she told me that when she went out with friends and didn't know if there was a toilet nearby, what she did was not to eat, so that she wouldn't want to go to the bathroom, so that's what I do too’.

self-protection was accompanied by an open distrust on the health system.

necessary to control their emotional situation and avoid stress so as not to worsen their illness: C10 ‘I suffer from stress, which I try to control’;

The American Psychiatric Association noted that police are also more likely to use excessive force when they interact with unhoused people with mental illness. Even when “well-intentioned law enforcement responders” respond to calls for help, according to the Substance Abuse and Mental Health Services Administration, the situations often escalate due to “the presence of police vehicles and armed officers that generate anxiety.”

More than one-fifth of people experiencing homelessness currently have a serious mental illness like bipolar disorder or schizophrenia, and the US Department of Justice has found that “the prevalence of unmet behavioral health needs” is a key driver in why “people who experience homelessness tend to have frequent (and often repeat) interactions with law enforcement.”

Willison’s research found that 22 percent of mayors from over 120 cities station their homelessness staff within police departments. Even among those cities that station homeless outreach teams elsewhere, most still include formal roles for police. Seventy-six percent of homeless outreach teams formally involve the police, per another study she co-published last year.

“The crux of the issue is we’re thinking about the focus on encampment closure without access to housing,” said Charley Willison, a Cornell professor who has studied the influence of police on cities’ homelessness policies.

The city council president said Grants Pass’s goal was to “make it uncomfortable enough for them in our city so they will want to move on down the road.”

“The Ninth Circuit and respondents have tried to downplay the ways in which the ruling ties local leaders’ hands, but their arguments only confirm the decision’s ambiguity and unworkability,” Democratic California Gov. Gavin Newsom wrote in an amicus brief filed in September.

In Grants Pass v. Johnson, the Supreme Court will decide whether it constitutes cruel and unusual punishment to fine, ticket, or jail someone for sleeping outside on public property if they have nowhere else to go. A ruling in favor of the plaintiffs would make it easier for communities to clear out homeless people’s tent encampments, even if no available housing or shelter exists.

polyrnerases

helicases

Supercoiling of closed DNA is ubiquitous in biological systems

may, in general, assume almostany configuration in space

xis ofthe double helix may itself be a helix

commonlinear axis

fundamental theorem

However, Crohn’s disease is not a condition for which there is a regular screening tool. The diagnosis is based on symptoms leading to testing. One test procedure is a colonoscopy (a flexible tube with a camera is inserted through the anus to visualize the colon), in which biopsies (tissue samples) are taken to be analyzed in the lab.

Saul Alinsky writes that “the action is in the reaction.”

You only win against these Congressional Republicans by refusing to play their game.

Don’t treat televised spectacle like a deposition. It will go badly for you in all the very predictable ways.

The way that administrators normally respond to a tactic like this is to just wait it out. Have campus security keep an eye on them to make sure things don’t get out of hand. Make vague statements to the campus paper. Schedule some meetings. Maybe declare that you’ll form a committee to look into things further.Traditionally, the weakness of this tactic is that it does little to expand the conflict.

Schattschneider tells us that contentious politics can be best understand through a lens of conflict expansion. Those in power will (and, strategically, should) try to maintain and contain the scope of a conflict. Those arrayed against them will (and should) attempt to expand the scope of the conflict. If you want to understand an episode of contentious politics, don’t evaluate the substance of the arguments as though you are judging an intercollegiate debate. Instead, watch the crowd.

One book that I have my students read every semester is E.E. Schattschneider’s 1960 classic, The Semi-Sovereign People. The book is a tight 180 pages.

Kim i in. (2014) stwierdzili, że w porównaniu z osobami bez ADHD, młodzi dorośli z ADHD wykazywali niedobór w różnych testach, które oceniały funkcje wzrokowe, w tym percepcję głębi, widzenie peryferyjne, wyszukiwanie wzrokowe, szybkość przetwarzania wzrokowego i percepcję kolorów oraz że te problemy sensoryczne mogą prowadzić do trudności podczas prowadzenia pojazduKiedy te obwody poznawcze zostały zbadane za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, ścieżki połączeń funkcjonalnych "od odczucia do poznania", które pochodzą z pierwotnej kory czuciowej i łączą się z uwagą czołową i obszarami funkcji wykonawczych, takimi jak kora przedczołowa (PFC), są zmniejszone u pacjentów z ADHD w porównaniu z osobami kontrolnymi (Carmona i in., 2015)

We often think of software development as a ticket-in-code-out business but this is really only a very small portion of the entire thing. Completely independently of the work done as a programmer, there exists users with different jobs they are trying to perform, and they may or may not find it convenient to slot our software into that job. A manager is not necessarily the right person to evaluate how good a job we are doing because they also exist independently of the user–software–programmer network, and have their own sets of priorities which may or may not align with the rest of the system.

Cohesion via Standards and Protocols

First LiaScript-User-Symposium

I guess her own self-description that it doesn’t actually matter where she stops, that the important thing in the making of the painting is the making and destroying and making and destroying, that that’s actually what the whole thing is about.

There are, in my view, three stages of making art. One of them is the imagining, and the final one is the shaping. But in between, there is the judging, which is kind of what we’re talking about here, the editing.

Now, many people, when they read, listen to anything, when they take in media, they don’t necessarily even know where it was from.

The Work of Art, How Something Comes From Nothing

Serge SONFACK reposted this

Serge SONFACK 2nd degree connection 2nd Knowledge representation and reasoning, logic programming and collaborative intelligence.

Lisp Humor

On this day in 1959, "LISP,

History of Lisp

Heterogeniczna prezentacja nieprawidłowości czuciowych w ADHD sugeruje, że supramodalne regiony mózgu są również zaangażowane w te objawy. Na przykład przerzedzenie kory mózgowej zostało zaproponowane jako marker ADHD (Narr i in., 2009). Podczas gdy kora asocjacyjna, w której zachodzi duża integracja sensoryczna, wykazywała ścieńczenie kory, pierwszorzędowe regiony czuciowe miały w dużej mierze typową grubość, co sugeruje neuronalny korelat upośledzenia integracji multisensorycznej w ADHD. Ponadto obszary, które są połączone z układami sensorycznymi i mają tendencję do modulacyjnego wpływu na korę czuciową, takie jak móżdżek (Cao, Shu, Cao, Wang i He, 2014; Czerkasowa i Hechtman, 2009; Davis i in., 2009; Goetz i in., 2014; Hong i in., 2014; Uddin i in., 2017), zwoje podstawy (Di Martino i in., 2013; Hong i in., 2014; Pereira i in., 2016), kora czołowa (Hong i in., 2014; Pereira i in., 2016; Uddin i in., 2017) i ciało migdałowate (Cocchi i in., 2012) regularnie wykazują nieprawidłowe funkcjonowanie w ADHD. Chociaż struktury te w dużej mierze nie zostały ocenione pod kątem nieprawidłowości sensorycznych, można wywnioskować, że mogą być zaangażowane w nieprawidłowe przetwarzanie sensoryczne w ADHD ze względu na ich połączenia z układami sensorycznymi, ich rolę w funkcjach wyższego rzędu, takich jak przewidywanie, hamowanie, reaktywność emocjonalna, przetwarzanie czasowe, integracja multisensoryczna i filtrowanie sensoryczne oraz ich prawdopodobny udział w dysfunkcjach sensorycznych w innych zaburzeniach. takich jak ASD. Co więcej, wzgórek górny (SC), który jest ważny dla integracji sensorycznej, wydaje się funkcjonować nietypowo u osób z ADHD (Panagiotidi i in., 2017). Możliwe jest, że problemy z integracją sygnałów z wielu modalności sensorycznych w pniu mózgu mogą prowadzić do dalszych nieprawidłowości w przetwarzaniu multisensorycznym na wyższych poziomach przetwarzania.

Przetwarzanie w ADHD - Oprócz zmian w strukturach, łączność między tymi regionami mózgu może być nieprawidłowa w ADHD. Na przykład wykazano, że funkcjonalna łączność między ciałem migdałowatym a korą czołową, a także czołowo-skroniowo-potyliczną, jest upośledzona i związana z nieuwagą i nadpobudliwością w ADHD (Cocchi i in., 2012). Wewnętrzne sieci mózgowe na dużą skalę, takie jak sieć trybu domyślnego (DMN), sieć istotności (SN) i centralna sieć wykonawcza (CEN), wydają się funkcjonować inaczej u uczestników z ADHD (Cao i in., 2014; Carmona i in., 2015; Pereira i in., 2016). Jak wspomniano w powyższej sekcji dotyczącej ASD, dysfunkcja któregokolwiek lub wszystkich koncentratorów lub ich połączeń sieciowych może prowadzić do deficytów przetwarzania sensorycznego w ADHD.Innym wzorcem przetwarzania sensorycznego, który został zauważony w ADHD, jest tendencja do przetwarzania lokalnego i globalnego. Ta skłonność może być wspierana przez lokalną hiperłączność, ze zmniejszonymi połączeniami dalekiego zasięgu w całym mózgu (Cao i in., 2014; Cocchi i in., 2012). Na przykład Ahmadlou, Adeli i Adeli (2012) stwierdzili, że uczestnicy z ADHD wykazywali wysokie wzajemne połączenia między strukturami mózgu, ale charakterystyczna długość silnych połączeń była bardzo krótka. Wykazano, że DMN ma zmniejszoną łączność przednio-tylną u osób z ADHD (Cao i in., 2014). W kilku badaniach przedstawiono obrazowanie tensora dyfuzji (DTI; tj. integralność drogi istoty białej) dowody na nieprawidłową łączność w ADHD. Na przykład Cao i in. (2013) wykazali słabą łączność globalną z wysokim stopniem łączności lokalnej, co teoretycznie wiąże się z podobnymi deficytami funkcjonalnymi. Ponadto Hong i in., (2014) dostarczyli dowodów DTI na niedostateczną łączność między regionami czołowymi, prążkowiowymi i móżdżkiem, które prawdopodobnie można uznać za połączenia dalekiego zasięgu. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z ADHD wydają się być bardzo narażone na nieprawidłowości sensoryczne, które mają tendencję do podążania za pewnymi wzorcami przetwarzania sensorycznego, które wydają się być pośredniczone przez dysfunkcję struktur podkorowych i korowych, a także ich połączeń.

Jednym z wzorców nieprawidłowości przetwarzania sensorycznego, który został zbadany w ADHD (i ASD), jest przeciążenie sensoryczne (Micoulaud-Franchi i in., 2015). Oznacza to, że wiele osób z ADHD często czuje się przytłoczonych ciągłą stymulacją sensoryczną, wynikającą z trudności w odfiltrowaniu niechcianych sygnałów i zwracaniu uwagi na istotne lub pożądane bodźce (MicoulaudFranchi i in., 2015). Tego typu wyzwanie z pewnością może przyczynić się do nieuwagi i nadpobudliwości. Niektórzy twierdzą, że takie deficyty mogą być podłożone upośledzeniem bramkowania czuciowego, prawdopodobnie pośredniczonym przez dysfunkcję zwojów podstawy w ADHD (Holstein i in., 2013; Micoulaud-Franchi i in., 2015; Sable i in., 2012).

Na przykład kilku badaczy przedstawiło neurofizjologiczne dowody na nieprawidłowości w korowych potencjałach wywołanych wzrokowych, które były związane zarówno z wczesnym wzrokowym przetwarzaniem sensorycznym, jak i późniejszym przetwarzaniem uwagi, takim jak filtrowanie, orientacja i hamowanie odpowiedzi (Kemner i in., 1996; Nazari i in., 2010; Perchet i inni, 2001; Woestenburg i inni, 1992; Yong-Liang i inni, 2000). Ponadto wykazano zwiększoną aktywność mózgu w stanie spoczynku u nastolatków z ADHD, w porównaniu z grupą kontrolną dopasowaną do wieku, w pierwotnej lub wtórnej korze wzrokowej, słuchowej i somatosensorycznej oraz wzgórzu przez Tian i in., (2008). Odkrycia takie jak te sugerują, że specyficzna dla zmysłów kora i miejsca podkorowe są prawdopodobnie w pewnym stopniu zaangażowane w nieprawidłowe przetwarzanie sensoryczne w ADHD.

Heterogeniczna prezentacja nieprawidłowości czuciowych w ADHD sugeruje, że supramodalne regiony mózgu są również zaangażowane w te objawy. Na przykład przerzedzenie kory mózgowej zostało zaproponowane jako marker ADHD (Narr i in., 2009). Podczas gdy kora asocjacyjna, w której zachodzi duża integracja sensoryczna, wykazywała ścieńczenie kory, pierwszorzędowe regiony czuciowe miały w dużej mierze typową grubość, co sugeruje neuronalny korelat upośledzenia integracji multisensorycznej w ADHD. Ponadto obszary, które są połączone z układami sensorycznymi i mają tendencję do modulacyjnego wpływu na korę czuciową, takie jak móżdżek (Cao, Shu, Cao, Wang i He, 2014; Czerkasowa i Hechtman, 2009; Davis i in., 2009; Goetz i in., 2014; Hong i in., 2014; Uddin i in., 2017), zwoje podstawy (Di Martino i in., 2013; Hong i in., 2014; Pereira i in., 2016), kora czołowa (Hong i in., 2014; Pereira i in., 2016; Uddin i in., 2017) i ciało migdałowate (Cocchi i in., 2012) regularnie wykazują nieprawidłowe funkcjonowanie w ADHD. Chociaż struktury te w dużej mierze nie zostały ocenione pod kątem nieprawidłowości sensorycznych, można wywnioskować, że mogą być zaangażowane w nieprawidłowe przetwarzanie sensoryczne w ADHD ze względu na ich połączenia z układami sensorycznymi, ich rolę w funkcjach wyższego rzędu, takich jak przewidywanie, hamowanie, reaktywność emocjonalna, przetwarzanie czasowe, integracja multisensoryczna i filtrowanie sensoryczne oraz ich prawdopodobny udział w dysfunkcjach sensorycznych w innych zaburzeniach. takich jak ASD. Co więcej, wzgórek górny (SC), który jest ważny dla integracji sensorycznej, wydaje się funkcjonować nietypowo u osób z ADHD (Panagiotidi i in., 2017). Możliwe jest, że problemy z integracją sygnałów z wielu modalności sensorycznych w pniu mózgu mogą prowadzić do dalszych nieprawidłowości w przetwarzaniu multisensorycznym na wyższych poziomach przetwarzania.

Ponadto wykazano, że nadmierna reaktywność sensoryczna (zwłaszcza dotykowa i słuchowa) jest związana z lękiem (jak w ASD; Ghanizadeh, 2011), deficyty uwagi (Micoulaud-Franchi i in., 2015; Panagiotidi i in., 2018; Pitzianti i in., 2016), nadpobudliwość (Lin i in., 2013) oraz adaptacyjne uczestnictwo w codziennych czynnościach życiowych w ADHD. Jest więc jasne, że pacjenci z ADHD z dużym prawdopodobieństwem będą wykazywać jakąś formę nietypowości sensorycznej, a wyzwania te są ściśle związane z innymi objawami ADHD. Jednak podobnie jak w przypadku różnych objawów uwagi i nadpobudliwości/impulsywności wykazywanych u pacjentów z ADHD, grupa ta jest niejednorodna pod względem prezentacji objawów czuciowych (Pfeiffer i in., 2014).

Gowan, 2014). W ten sposób dzieci z ADHD, ASD i zaburzeniami przetwarzania sensorycznego w pewnym stopniu się pokrywają (Yochman i in., 2013).Najczęstszym odkryciem dotyczącym nieprawidłowości czuciowych w ADHD jest to, że osoby z ADHD mają po prostu więcej objawów czuciowych niż typowa grupa kontrolna (Ben-Sasson i in., 2014; Bijlenga, Tjon-Ka-Jie, Schuijers i Kooij, 2017; Clince i in., 2015; Hern & Hynd, 1992; Iwanaga i inni, 2006; Micoulaud-Franchi i in., 2015; Miller i in., 2012; Pfeiffer i in., 2014). Często wyniki te uzyskuje się za pomocą raportu rodzica/opiekuna, takiego jak profil sensoryczny (Cheung i Siu, 2009; Dunn & Bennett, 2002; Ermer & Dunn, 1998; Mangeot i inni, 2001; Shimizu i in., 2014; Yochman i in., 2004, 2013). Osoby z ADHD wykazywały nieprawidłowości w przedsionku (Bhatara i in., 1978, 1981; Dunn & Bennett, 2002; Grossman & Lithgow, 2012; Mulligan, 1996; Ren i in., 2014), dotykowe (Cermak, 1988; Parush i in., 1997; Schaughency, 1987), wizualny (Dunn & Bennett, 2002; Engel-Yeger & Ziv-On, 2011; Nazari i in., 2010; Ren i in., 2014; Schaughency, 1987), węchowy (Engel-Yeger & Ziv-On, 2011; Lorenzen i in., 2016; Romanos i in., 2008) i słuchowe (Bijlenga i in., 2017; Cheung & Siu, 2009; Engel-Yeger & Ziv-On, 2011; Ghanizadeh, 2009) Sposoby. Ponadto przetwarzanie multisensoryczne wydaje się być wyzwaniem dla wielu osób z ADHD (Panagiotidi i in., 2017).

Jednym z obszarów mózgu, który może być interesujący w funkcjach uwagi w ASD, jest kora czołowo-wyspowa (FIC; Uddin & Menon, 2009; Uddin i in., 2013; Uddin, 2015). Obszar ten wydaje się być instrumentalny jako pośrednik między siecią trybu domyślnego (DMN; tj. siecią negatywną zadaniową) a centralną siecią wykonawczą (CEN; tj. siecią zadaniowo-dodatnią). W związku z tym FIC jest ważnym składnikiem sieci istotności (SN) – połączonych ze sobą regionów mózgu, które odgrywają zasadniczą rolę w wykrywaniu bodźców środowiskowych, które są istotne behawioralnie (Uddin i Menon, 2009; Uddin, 2015). FIC jest anatomicznie i funkcjonalnie wyspecjalizowany w odbieraniu informacji sensorycznych i przekazywaniu ich do CEN, gdzie można podejmować decyzje dotyczące bodźców. Biorąc pod uwagę tę rolę, jeśli FIC jest dysfunkcyjny, informacje sensoryczne mogą nigdy nie dotrzeć do ECN lub mogą zostać uszkodzone przed ich przybyciem, co prowadzi do zaangażowania alternatywnych systemów mózgowych (np. limbicznych) w przygotowanie odpowiedzi lub podjęcia błędnych decyzji w CEN z powodu niedokładnych danych wejściowych (Sridharan i in., 2008). W rzeczywistości ostatnie badania zarówno na zwierzęcych modelach ASD, jak i u ludzi dostarczyły dowodów na nieprawidłowości w DMN, CEN i SN w ASD oraz łączność między tymi sieciami (Abbott i in., 2016; Di Martino i in., 2009, 2014; Failla i in., 2017; Gogolla i in., 2014; Lynch i in., 2013; Uddin & Menon, 2009; Uddin i in., 2013). W porównaniu z obecnym przeglądem wykazano, że braki w łączności funkcjonalnej między DMN/CEN a SN są związane z nieprawidłowymi objawami czuciowymi w ASD (Abbott i in., 2016).Niektórzy sugerowali, że osoby z ASD wykazują hiperłączność w lokalnych regionach mózgu, ale hipołączność dalekiego zasięgu (Anderson i in., 2011; Courchesne & Pierce, 2005a, 2005b; Hull i in., 2017; Maximo i in., 2013; Paakki i in., 2010; Rudie i Dapretto, 2013). Rzeczywiście, nieprawidłowości w odcinkach istoty białej mózgu były regularnie wykazywane w ASD, zwłaszcza w osi przednio-tylnej, co jest istotne dla DMN i połączeń móżdżkowo-korowych (Maximo i in., 2013; Monk i in., 2009; Stein & Stanford, 2008). To pojęcie może prowadzić do izolowanych modułów przetwarzania, które nie komunikują się skutecznie z innymi częściami mózgu i mogą prowadzić do objawów behawioralnych, takich jak preferencja dla lokalnych aspektów sytuacji sensorycznych, kosztem bardziej globalnych cech (Robertson i Baron-Cohen, 2017).

Liczne doniesienia wskazują również na zwoje podstawy jako przyczyniające się do dysfunkcji czuciowych w ASD (Koziol et al., 2011; Hannant i in., 2016). Ponieważ w danym momencie jesteśmy bombardowani niezliczonymi bodźcami sensorycznymi, stajemy przed wyzwaniem wyboru, które z tych bodźców są istotne i pożądane. Wielu badaczy twierdzi, że interakcja kory mózgowej i zwojów podstawy jest niezbędna do rozwiązania tego problemu. Oznacza to, że zwoje podstawy wywierają przede wszystkim hamujący wpływ na mózg, a tym samym pomagają jako mechanizm selekcji uwagi, uwalniając hamowanie wzgórza w odpowiedzi na stymulację sensoryczną i umożliwiając uaktywnienie odpowiednich obszarów kory mózgowej (Koziol et al., 2011).

W ten sposób zwoje podstawy działają jak swego rodzaju brama między niższymi poziomami mózgu a korą mózgową (Frank et al., 2001; O'Reilly i Frank, 2006; Stocco i in., 2010). Jednym ze sposobów pomiaru tego typu funkcji są paradygmaty testowania bramkowania sensorycznego, w których EEG jest rejestrowane w postaci sparowanych bodźców sensorycznych. U osób z grupy kontrolnej amplituda odpowiedzi korowej na bodziec początkowy jest większa niż na bodziec drugi. Ta supresja jest traktowana jako marker zwiększonej aktywności hamującej w odpowiedzi na powtarzające się bodźce. Nieprawidłowości bramkowania czuciowego są związane zarówno z dysfunkcją zwojów podstawy (Prat i in., 2016), jak i brakiem równowagi pobudzenia/hamowania (Orekhova i in., 2008; Madsen i in., 2015; Hannant i in., 2016). Dostępna literatura na temat bramkowania sensorycznego w ASD przedstawia dowody na to, że niektórzy z ASD wykazują deficyty bramkowania sensorycznego, podczas gdy inni nie (Madsen i in., 2015; Oranje i in., 2013; Orekhova i in., 2008).

Nadmierna stymulacja postrzegana jako zagrożenie może skutkować wzmocnionymi reakcjami lękowymi w ASD, w których prawdopodobnie pośredniczą inne niesensoryczne regiony mózgu, takie jak ciało migdałowate (Markram i Markram, 2010; Markram i in., 2007, 2008). Wykazano, że stopień, w jakim ciało migdałowate jest stymulowane podczas zdarzenia sensorycznego, przewiduje stopień, w jakim to doświadczenie zmysłowe jest uważane za nieprzyjemne lub zagrażające (Zald, 2003). Ponadto populacje neuronów GABA-ergicznych stanowią znaczną część ludzkiego ciała migdałowatego, co dodatkowo implikuje tę strukturę w ASD (Hannant i in., 2016). Nieprawidłowości ciała migdałowatego, w tym większe i nadaktywne ciało migdałowate, były często zgłaszane w ASD i zwierzęcych modelach ASD (Markram i in., 2008; Schumann i inni, 2004; Sparks i inni, 2002). Green i in., (2015) stwierdzili, że ciało migdałowate oraz pierwotna kora słuchowa i somatosensoryczna osób z ASD są nadreaktywne podczas łagodnie awersyjnych bodźców czuciowych w porównaniu z grupą kontrolną. To i powiązane badanie wykazały również, że odpowiedzi fMRI ciała migdałowatego ASD były dodatnio skorelowane z behawioralnymi pomiarami nadmiernej reaktywności sensorycznej u tych osób (Green i in., 2013, 2015). Odkrycia te dostarczają wyraźnych dowodów na związek między funkcją kory czuciowej i ciała migdałowatego a rolą tej sieci w awersyjnych reakcjach na bodźce sensoryczne w ASD.

Wszystkie te możliwe skutki obniżonych zdolności predykcyjnych mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie społeczne, a także na przewidywanie stale niepewnych zdarzeń sensorycznych (Sinha i in., 2014). Takie zjawiska mogą również przyczyniać się do nietolerancji niepewności (tj. brak zdolności przewidywania może motywować do poszukiwania najbardziej przewidywalnych sytuacji), czego wynikiem mogą być nietypowo awersyjne reakcje na nieprzewidywalne bodźce (Gomot i Wicker, 2012; Neil i in., 2016). Tego typu wzorce zachowań są regularnie obserwowane u osób z ASD.

Opierając się na powyższym, móżdżek może być zaangażowany w dysfunkcję czuciową w ASD, chociaż jego specyficzna rola pozostaje nieuchwytna (Hannant et al., 2016). Jednak jedna z głównych teorii na temat tego, w jaki sposób móżdżek oddziałuje z funkcjami zwykle związanymi z korą mózgową, utrzymuje, że ma ona kluczowe znaczenie dla generowania wewnętrznych modeli aspektów środowiska (Stoodley, 2012). Te wewnętrzne modele są oparte na doświadczeniu i dostosowywane przez nie, a ostatecznie są wykorzystywane do przewidywania przyszłych zdarzeń (tj. Bayesowskie kodowanie predykcyjne; Baum i in., 2015; Ghajar & Ivry, 2009; Ito, 2008; Miall i King, 2008; Sinha i in., 2014). Przewidywania te można następnie wykorzystać do przygotowania niezbędnych systemów do reagowania na napływające informacje sensoryczne, co pozwala na bardzo elastyczne i płynne funkcjonowanie codzienne. W przeciwieństwie do tego, niedokładne przewidywania dotyczące bodźców sensorycznych mogą również prowadzić do nieprzyjemnego i nieprzystosowawczego funkcjonowania, takiego jak:1) przytłoczenie bodźcami sensorycznymi z powodu zmniejszonej zdolności do określenia/przewidzenia, jakie bodźce środowiskowe są interesujące, przy jednoczesnym filtrowaniu nieistotnych bodźców; 2) dezorientacja i niechęć do bodźców sensorycznych, ze względu na ich z natury nieprzewidywalną naturę; oraz 3) zbyt dosłowne postrzeganie i rozumienie wiecznego wkładu, wynikające z braku odgórnego wkładu w interpretację (Lawson, Rees i Friston, 2014; Miall i King, 2008; Pellicano & Burr, 2012).

W rzeczywistości najczęściej zgłaszane nieprawidłowości strukturalne w ASD znajdują się w tej strukturze (Courchesne i Allen, 1997; Courchesne, 1991; Courchesne, Yeung-Courchesne, Hesselink, & Jernigan, 1988; Courchesne, 1995; Kemper & Bauman, 1998; Kern, 2002; Pierce & Courchesne, 2001; Ritvo i inni, 1986) zmierzone zarówno w sekcji zwłok (Bailey i in., 1998; Bauman &Kemper, 2005; DiCicco-Bloom i inni, 2006) oraz obrazowanie in vivo (Philip i in., 2012; Vargas i inni, 2005) studia. Zmiany strukturalne obejmują utratę, zwyrodnienie i zmniejszenie rozmiaru komórek Purkinjego (Fatemi i in., 2002; Rogers i in., 2013), nieprawidłowości zarówno w istocie szarej, jak i białej oraz globalnej objętości móżdżku, różnice wielkości w robaku i nieprawidłowości obrazowania tensora dyfuzji w szypułkach móżdżku (D'Mello i Stoodley, 2015; Catani i in., 2008; Courchesne i in., 2011; Hashimoto i inni, 1995; Kemper & Bauman, 1998; Wang i in., 2014). Testy behawioralne przeprowadzane u osób z ASD również wskazują na móżdżek (Gowen i Miall, 2005; Freedman i Foxe, 2017). Wreszcie, dane z neuroobrazowania funkcjonalnego ujawniły dysfunkcję móżdżku w ASD, w tym wyniki, które wykazują nieregularne połączenia z wieloma układami czuciowymi i czołowymi obszarami mózgu (Gowen i Miall, 2005; Hoppenbrouwers i in., 2008; Hanaie i in., 2013).

Ten wzorzec nieprawidłowego przetwarzania czasowego w ASD może być związany z odkryciami z licznych doniesień, które dostarczają dowodów na zmienioną równowagę aktywności pobudzającej i hamującej w mózgach osób z ASD (Rubenstein i Merzenich, 2003). Badacze teoretyzowali i wykazali dowody na nadmiar glutaminianu, głównego neuroprzekaźnika pobudzającego w korze mózgowej, oraz niedobór GABA, głównego neuroprzekaźnika hamującego w mózgu, w ASD (Rubenstein, 2010). Nadmiar glutaminianu, w połączeniu ze zmniejszonym GABA, może prowadzić do nadpobudliwości w mózgach osób z ASD. Ponadto przetwarzanie czasowe, lokalna synchronizacja neuronalna i koordynacja czasowa różnych węzłów sieci korowych (np. jak w przetwarzaniu multisensorycznym) są pośredniczone przez funkcjonowanie GABA-ergiczne i wszystkie okazały się wadliwe w ASD (Klimesch i in., 2007; Thatcher i in., 2009).

Przetwarzanie w ASD — wiele problemów obserwowanych w przetwarzaniu sensorycznym obserwowanych w ASD wydaje się być związanych z przetwarzaniem multisensorycznym, a nie z funkcją prostą/jednosensoryczną (Baum i in., 2015; Marco i in., 2011). Aby zrozumieć złożone środowiska sensoryczne, w których zazwyczaj się znajdujemy, musimy być w stanie zarówno zintegrować bodźce sensoryczne, które pochodzą z tych samych lub podobnych źródeł, jak i oddzielić te, które pochodzą z różnych źródeł. Osoby z ASD często mają problemy z obiema tymi funkcjami. Kilka badań wykazało, że osoby z ASD nie odnoszą takich samych korzyści, jak ich rówieśnicy TD, z dodania wskazówek wizualnych w zadaniu percepcji mowy w hałasie (Foxe i in., 2015). Deficyt ten może być związany z innymi badaniami, które wykazały zmienione okno czasowe wiązania w ASD, co prowadzi do zmniejszonej zdolności pacjentów do integrowania sygnałów z różnych modalności sensorycznych, które pochodzą z tego samego źródła lub zdarzenia, tj. ruchu warg i dźwięków mowy (Noel i in., 2017; Stevenson i in., 2016; Wallace i Stevenson, 2014). Te behawioralne deficyty wielozmysłowe sugerują, że niedociągnięcia w neuronalnym przetwarzaniu czasowym leżą u podstaw dysfunkcji sensorycznych w ASD

Kora mózgowa w ASD - Próbując odkryć neuronalne pochodzenie nieprawidłowości sensorycznych w ASD, przeprowadzono badania nad układami sensorycznymi od peryferii do miejsc centralnych, przy użyciu zarówno metod behawioralnych, jak i fizjologicznych. Miejsca zmian zidentyfikowane w wielu z tych badań, choć zróżnicowane, wydają się być zlokalizowane centralnie, a nie peryferyjnie. Na przykład niedawne badanie profili słuchowych dzieci z ASD wykazało, że wyższy odsetek dzieci z ASD (55%) wykazywał kliniczne upośledzenie słuchu w porównaniu z zaledwie 6% dzieci rozwijających się typowo (TD) (Demopoulos i Lewine, 2016). Dalsza analiza wykazała, że większość loci tych zaburzeń pochodzi z poziomu pnia mózgu lub wyżej, a nie ze ślimaka.

Osoby z ASD mogą doświadczać nieprawidłowej reakcji na bodźce sensoryczne na wiele sposobów i w odpowiedzi na bodźce z dowolnej modalności sensorycznej lub ich kombinacji (BenSasson, Cermak i Orsmond, 2007; Popielnik i in., 2008; Klintwall i in., 2011; Marco i in., 2011; Baum i in., 2015; McCormick i in., 2015; Uljarević i in., 2017). Reaktywność sensoryczna w ASD wydaje się leżeć w spektrum między skrajną nadreaktywnością a hiporeaktywnością (Baranek i in., 2006, 2009). Co więcej, zachowania związane z poszukiwaniem sensorycznym są również powszechne w ASD. Z drugiej strony, podczas gdy te kategorie reaktywności sensorycznej są akceptowane przez wielu, inni twierdzą, że są one zbyt uproszczone (Robertson i Baron-Cohen, 2017). Na przykład osoby z ASD mają tendencję do prezentowania przewagi w wyszukiwaniu wzrokowym, w której są w stanie zlokalizować cel wizualny wśród zestawu innych bodźców wzrokowych szybciej niż typowo rozwijający się rówieśnicy (TD) (Baldassi i in., 2009; Joseph i in., 2009; Kéita i in., 2010; Keehn i in., 2008; O'Riordan i inni, 2001; Plaisted, O'Riordan i Baron Cohen, 1998a, 1998b). W przeciwieństwie do tego, ci sami pacjenci są mniej wrażliwi na liczbę dystraktorów wzrokowych. Ponadto osoby z ASD wydają się być bardziej dostrojone do aspektów sceny wizualnej na poziomie pikseli lub pierwszego rzędu (np. kontrast, luminancja), ale mniej do elementów, które obejmują obiekty lub relacje, do których rówieśnicy TD są preferencyjnie dostrojeni (Bertone et al., 2005). Tak więc osoby z ASD mogą wykazywać różne rodzaje preferencji sensorycznych lub reaktywności na oddzielenie elementów danego krajobrazu sensorycznego. Ogólnie rzecz biorąc, jedną z podstawowych zasad przetwarzania sensorycznego w ASD wydaje się być preferencyjne dostrojenie do lokalnych, a nie globalnych aspektów środowiska (Robertson i Baron-Cohen, 2017).

Nieprawidłowości sensoryczne diagnozuje się głównie za pomocą kwestionariuszy dla rodziców/opiekunów, takich jak Profil Sensoryczny (Dunn, 1997). Chociaż instrumenty te są ogólnie skuteczne w określaniu, czy dany pacjent wykazuje nieprawidłowości sensoryczne, mają kilka ograniczeń. Na przykład nie dostarczają informacji o możliwych neuronalnych podstawach SPD (Koziol et al., 2011). Ponadto objawy SPD pokrywają się z wieloma objawami, które są wspólne dla innych, bardziej ogólnie akceptowanych zaburzeń. Rzeczywiście, ostatnio DSM-5 obejmuje nieprawidłowości czuciowe jako podstawową cechę zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). W związku z tym definicja JDP może nie być wystarczająco konkretna, aby wszyscy zaakceptowali ją jako warunek osobny.

Oprócz specyficznych zmian w rozwoju mózgu związanych z utratą czucia, wiele osób uważa obecność nieprawidłowości sensorycznych za oznakę ogólnej wrażliwości mózgu (LevitBinnun, Davidovich, & Golland, 2013; Pitzianti i in., 2016). Chociaż objawy czuciowe często nie są uwzględniane w podstawowych kryteriach diagnostycznych DD, są one rozpoznawane jako objawy wtórne lub miękkie objawy neurologiczne (NSS). Ta kategoria fenotypów obejmuje niedobory funkcji motorycznych, integracji i przetwarzania sensorycznego, snu, karmienia i samoregulacji, które często są bardziej subtelne niż objawy pierwotne. Uważa się, że NSS są związane z utratą silnej zdolności adaptacji do perturbacji bodźców środowiskowych, która jest związana z nieprawidłową architekturą sieci mózgowej (Levit-Binnun, Davidovich, & Golland, 2013). Ten deficyt zdolności adaptacyjnych prowadzi z kolei do podatności mózgu podczas stresujących wydarzeń i większego prawdopodobieństwa odchylenia od homeostazy. Zmniejszona odporność mózgu i zwiększona podatność na zagrożenia mogą ostatecznie prowadzić do psychopatologii. Rzeczywiście, objawy czuciowe, które są wykazywane w wielu DD, mogą wskazywać na nieprawidłową architekturę mózgu i podatność na te zaburzenia. W rzeczywistości w wielu przypadkach DD objawy czuciowe i motoryczne są rozpoznawane przed oficjalną diagnozą poprzez obserwację podstawowych objawów. Na przykład wykazano, że rozpoznanie zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD), dysleksji, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i schizofrenii jest poprzedzone nieprawidłowościami czuciowymi i motorycznymi

Prawidłowe funkcje sensoryczne mają fundamentalne znaczenie dla typowego rozwoju mózgu. Początkowa organizacja kory mózgowej jest napędzana głównie przez czynniki wewnętrzne (np. genetyczne) (Pallas, 2001). Jednak podążając za tymi wczesnymi podstawowymi krokami, bodźce sensoryczne dodatkowo motywują, informują i udoskonalają dojrzewanie mózgu. Na przykład wpływy zewnętrzne w dużej mierze określają, które połączenia przetrwają przycinanie synaptyczne w rozwoju kory mózgowej (Hebb, 1949; Huttenlocher & Dabholkar, 1997). Ponadto wydaje się, że normalna aktywność sensoryczna jest pozytywnie związana z początkiem i wzrostem aktywności hamującej w całym mózgu podczas rozwoju (Foeller, 2004), co ma zasadnicze znaczenie dla ustanowienia właściwej równowagi pobudzenia i hamowania oraz inicjacji i zamykania wrażliwych okresów potrzebnych do dojrzałego funkcjonowania (Dorrn et al., 2010; Hensch, 2005; Cardon powiedział:Uhlhaas & Singer, 2012). Jednym z ważnych aspektów rozwoju mózgu, w którym wydaje się pośredniczyć funkcja hamująca, jest synchronizacja oscylacji nerwowych w obrębie i między obszarami mózgu (zwłaszcza w paśmie oscylacyjnym gamma; Uhlhaas & Singer, 2006, 2012; Uhlhaas i in., 2010). Brak tej koordynacji czasowej może potencjalnie prowadzić do wad rozwojowych kanonicznych sieci mózgowych, takich jak sieć trybu domyślnego (DMN), co może prowadzić do zmniejszonej koordynacji funkcji globalnych, a także izolacji lokalnych procesorów. Takie procesy mogą przyczyniać się do rozwoju stanów patologicznych. Ze względu na takie czynniki, wewnętrznie ustalone ścieżki neuronowe nie są wystarczające do dojrzewania w kierunku funkcji podobnych do dorosłych.

Orefice i in., (2016), w rzeczywistości wykazali, że prenatalna zmiana obwodowych funkcji somatosensorycznych (zwłaszcza hamowanie GABA-ergiczne) powoduje wrażliwość somatosensoryczną, a także deficyty społeczne. Tych samych różnic nie zaobserwowano u dorosłych, u których przeprowadzono te same manipulacje. Zgodnie z tym tokiem myślenia, różnice w diagnozie, pomimo podobieństw w objawach sensorycznych, można wyjaśnić czynnikami genetycznymi i środowiskowymi oraz ich interakcją. Pojęcie to jest zgodne z RDoC zalecanym przez NIMH, który obejmuje percepcję zmysłową (zwłaszcza słuchową, wzrokową i węchową/somatosensoryczną/multimodalną) jako jeden z podstawowych elementów funkcjonowania, który może przyczyniać się do chorób psychicznych.

Zgodnie z obecną dyskusją, badanie to wykazało, że dzieci z ASD, które wykazywały objawy podobne do zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), oraz te z ADHD wykazywały nieprawidłowości sieciowe zwojów podstawy

Inną zasadą, która jest kluczowa dla kwestii nieprawidłowego przetwarzania sensorycznego i jego roli w rozwoju, jest pojęcie diaschizy rozwojowej. Koncepcja ta utrzymuje, że nietypowa struktura/funkcja w jednej części mózgu może przyczyniać się do nieprawidłowości w odległych obszarach mózgu (Saré, 2016). Ostatnie doniesienia dostarczyły przekonujących dowodów na to, że proces ten rzeczywiście działa w korze mózgowej i innych częściach mózgu (np. Feliciano, Su, Lopez, Platel, & Bordey, 2011; Ishii, Kubo i in., 2015). Na przykład Ishii i in. (2015) wykazali, że myszy, u których deficyty somatosensoryczne zostały wywołane w macicy, ostatecznie wykazywały nieprawidłowości w przyśrodkowej korze przedczołowej (mPFC) i związanych z nią zachowaniach, pomimo braku widocznych bezpośrednich połączeń nerwowych między tymi dotkniętymi obszarami mózgu. Kiedy badacze ci preferencyjnie stymulowali neurony w uszkodzonej części kory somatosensorycznej, zachowania za pośrednictwem mPFC poprawiły się. Inni sugerowali, że w DD może działać diaschiza rozwojowa, taka jak zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD). Na przykład Wang i in. (2014) argumentowali, że dysfunkcja móżdżku może zakłócić dojrzewanie odległych sieci korowych. Korzystając z tego samego rozumowania, można by wywnioskować, że nieprawidłowości w obszarach zaangażowanych w przetwarzanie sensoryczne mogą być związane z nieprawidłowym rozwojem innych, pozornie niepowiązanych części mózgu. Biorąc pod uwagę nakładanie się objawów czuciowych obserwowanych w DD i zasadę diaschizy rozwojowej, można wnioskować, że nieprawidłowości czuciowe mogą być podstawą wielu przypadków DD.

wykazują również więcej opóźnień w teorii umysłu i trudności społecznych/emocjonalnych (tj. popularności rówieśników) niż ich słyszący rówieśnicy (np. Peterson i in., 2016), a także większą skłonność do wykazywania impulsywności i rozproszenia uwagi (Dye et al., 2008; Parasnis, Samar i Berent, 2003; Reivich & Rothrock, 1972). Te problemy behawioralne mogą być pośredniczone przez neuronalne konsekwencje utraty czucia.

Wykazano, że upośledzenie sensoryczne i związane z nim nieprawidłowości mózgu są silnie skorelowane z wynikami pacjenta w różnych dziedzinach, takich jak między innymi funkcjonowanie społeczne/emocjonalne, rozwój mowy i języka, zdolności poznawcze, teoria umysłu, wyniki w nauce (Corina i Singleton, 2009; Peterson i in., 2016).

Jeden prosty przykład rozwojowego i funkcjonalnego wpływu nieprawidłowości sensorycznych u ludzi można zaobserwować u osób, u których występuje częściowa lub całkowita utrata czucia. Ludzie, którzy doświadczają zarówno głuchoty, jak i ślepoty, wykazują zmiany w funkcjonowaniu i organizacji mózgu, co z kolei okazuje się być związane z wydajnością funkcjonalną (Niemeyer i Starlinger, 1981; Neville i Lawson, 1987; Lepore i inni, 1998; Rettenbach i in., 1999; Bavalier i inni, 2000; Levänen, 2001; Bavelier & Neville, 2002; Merabet & Pascual-Leone, 2010). Na przykład dzieci, które rodzą się z ubytkiem słuchu, wykazują opóźnienia w dojrzewaniu kory słuchowej, jeśli stymulacja słuchowa nie jest zapewniona za pomocą protez słuchowych (tj. aparatów słuchowych i/lub implantów ślimakowych) w wrażliwym okresie (Ponton, 1996; Sharma i inni, 1997; Sharma i in., 2002a, 2002b, 2005). Ponadto liczne badania na ludziach i zwierzętach wykazały, że dorośli z głęboką głuchotą doświadczają reorganizacji kory słuchowej zarówno przez układ wzrokowy, jak i somatosensoryczny – określaną jako reorganizacja międzymodalna (Buckley i Tobey, 2011; Doucet, Bergeron, Lassonde, Ferron, & Lepore, 2006; Fine, Finney, Boynton i Dobkins, 2005; Finney, Clementz, Hickok i Dobkins, 2003; Neville i inni, 1983; Rebillard i inni, 1977; Sadato, 2005). Podobnie, zarówno bodźce słuchowe, jak i somatosensoryczne (np. czytanie alfabetem Braille'a) aktywują korę wzrokową u niewidomych dorosłych (Hyvarinen i in., 1981a, 1981b; Neville i inni, 1983; Uhl i inni, 1991 Kujala i inni, 1995; Sadato i inni, 1996; Cohen i inni, 1997; Hamilton & Pascual-Leone, 1998; Roder i in., 1999). Ostatnie doniesienia rozszerzają to pojęcie, przedstawiając dowody na to, że dzieci, które urodziły się z ciężkimi przypadkami ubytku słuchu, ale u których funkcje słuchowe zostały przywrócone za pomocą protez słuchowych, wykazują międzymodalną reorganizację kory słuchowej (Campbell i Sharma, 2016; Sharma i Glick, 2016; Sharma, Campbell i Cardon, 2015). Co więcej, u dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenie ze spektrum neuropatii słuchowej (ANSD) – zaburzenie słuchowego przetwarzania czasowego – również wykazują nieprawidłowości w dojrzewaniu kory mózgowej (Campbell et al., 2011; Cardon i Sharma, 2013; Cardon, Campbell i Sharma, 2012; Sharma i Cardon, 2015; Sharma i in., 2011). Również centralne zaburzenie przetwarzania słuchowego (CAPD), które charakteryzuje się deficytami w lokalizacji dźwięku, dyskryminacji, rozpoznawaniu wzorców, przetwarzaniu czasowym i przetwarzaniu dźwięku w hałasie tła, przy braku peryferyjnego ubytku słuchu jest również związane z nieprawidłowymi reakcjami słuchowymi kory mózgowej (Koravand i in., 2017). Wydaje się więc, że zarówno ilość, jak i rodzaj bodźców sensorycznych może wpływać na dojrzewanie kory czuciowej.

flooding of coastal regions

or

The

due

there has been no increase in

a storm flood

the

will not

The

the

are together

Watermanagementcentrum Nederland

The

.

Northwest

related

stormfloods

He came like a protecting spirit to the poor girl, who committed herselfto his care; and after the interment of his friend, he conducted her toGeneva, and placed her under the protection of a relation. Two yearsafter this event Caroline became his wife

Caroline Beaufort

Instead, Victoris described as “the victim” —not the perpetrator—of evil in his reviewof Frankenstein,

In order for mother to liveon through daughter, daughter must produce a work that meets thespectacular standards of Wollstonecraft’s biggest supporters, herself, andthe grieving love of her life, her father. The work must also compensatefor Mary’s horrific crime: the murder of her namesake. Mary probablywished that she, like Victor, might find out how to bestow life on deadthings; she must have also suffered from nightmares like his vision of“the corpse of my dead mother ... I saw the grave-worms crawling in thefolds of the flannel” (pp. 51-52).

Reading the book, werealize that Frankenstein‘s lack of recognizing the creature as his own—in essence, not giving the monster his name—is the monster’s rootproblem. Is it our instinctive human sympathy for the anonymous beingthat has influenced us to name him? Is it our recognition of similaritiesand ties between “father” and “son,” our defensiveness regarding familyvalues? Or is it simply our interest in convenience, our compelling needto label and sort?

Allegra

Fanny, commitssuicide. Harriet Shelley drowns herself and her unborn child,her third by Percy. Percy and Mary, who is also pregnant,marry at St. Mildred’s Church in London on December 30.William Godwin reconciles with his daughter

In1816, Shelley’s first wife, Harriet, whom he had abandoned for Mary,drowned herself in the Serpentine River. Mary and Percy married daysafter Harriet’s body, pregnant with Shelley’s unborn child, wasdiscovered.

ThomasPaine,

Before she begins writingFrankenstein, Mary Shelley reads the memoir sev eral times.

.

precipitation deficit

, and these

The

the

Below

significantly

surplus

constant

water is

Replenishment

could be made

hydro-geology

Meuse

significant elevation drop

water to quickly flow into the river

dry up

remain

lasted

has

there

Old Dunes

Geology

level

High peat

High peat

low peat

wind

on

cover sand

boulder clay

as

well-

high porosity

which

years,

in the Grand Strand region

Commenting is the mortar that holds many an online community together.

a private social network solution that avoids the worst of Big Tech’s intrusive, exploitative tendencies, but kept and expanded upon the features that promote engagement, security and monetisation

first iteration of our trail-blazing app

Create a private social network

1,000 True Fans | Kevin Kelly | The Tim Ferriss Show

Anytype – local-first, P2P Notion alternative (anytype.io) 414 points by TTTZ 9 months ago | hide | past | favorite | 273 comments

a single source of truth - a consensus layer - which stores information governing the discovery of spaces and profiles.

Governance of the discovery of spaces

own a unique decentralized name

become our shared resource, our common source of truth, and our collective medium for realizing the digital freedoms

make developing Anytype sustainable

making these freedoms unalienable is the foundation upon which healthy, resilient communities and societies can be built.

Anytype as a tool will always be free when used with your own resource

freedom of thought and expression, freedom to connect with those whom we trust, and freedom to participate in the governance of our digital creations.

imminent launch of multiplayer

As a co-creator of this network you’ll be participating in the governance together with us.

Each space and profile in the Anytype network is digitally independent.

Our Membership Philosophy

Figura 3.2. | O modelo dos cinco estádios de Gilly Salmon

De acordo com Almenara, Osuna & Cejudo (2014) e transportando-nospara um ambiente virtual, as e-atividades são o elemento que facilita ainter-relação entre o Ensino e a Aprendizagem

经常回看的一般都是自己总结的

不收藏，不摘录，不因错过文章而焦虑，搜索代替一切

因为我发现，对工具「折腾」的越多，定制越深，就会越依赖这个工具。一旦需要在别的电脑上编程，双手都感觉不是自己的了。

El anarquismo, en los relatos más comunes, sesuele presentar como el pariente pobre del marxismo, teóricamente un poco cojo, el cual se ve compensado, sin embargo, en el plano ideológico por su pasión y sinceridad.

¿Se trata de una cuestión de tiempo? Es posible. Quizá enunos años las universidades estén a rebosar de anarquistas,pero no albergo grandes esperanzas.

rincipios anarquistas tradicionales —autonomía, asociación voluntaria, autoorganización, ayuda mutua,democracia directa

not combined

it is a really good idea to check the status before doing an add .

received_orders

Once a recipient has received one copy of a message, they MUST ignore subsequent copies that arrive, such that resends are idempotent

When Alice and Bob are both bidding in an auction protocol, each of them marks their first bid with sender_order: 1, their second bid with sender_order: 2, and so forth.

sender_order

Kaktusz

szabad

TSM y RN no son contradictorios

We suggest that the messaging standards all erred by treating public-key encryption and digital signatures as if they were fully independent operations

When B receives A's signed & encrypted message, B can't know how many hands it has passed through, even if B trusts A to be careful.

But in reality, when Charlie gets Alice's message via Bob, Charlie very likely will assume that Alice sent it to him directly

In this case, Alice will be blamed conclusively for Bob's exposure of their company's secrets.

Here, Bob has misled Charlie to believe that ``Alice loves Charlie.''

for those areas of medicine that are particularly amenableto producing evidence high on the hierarchy, this is an excellent way to procee

here is a convenient compromise here between the desire to be guided by the evidence and thedesire to acknowledge both clinical judgment and patient self-determination. Quanstrum and Hayward givean example of endorsement of this strategy when they write of “a gray area of indeterminate net benet, inwhich clinicians should defer to an individual patient’s preferences”

The proper response to scientic disagreement is to take all the scientic positionsseriously, and, if you are a scientist, support further development for each of them

forces the sender to talk “on the record”

centralized servers and certificate authorities perpetuate a power and UX imbalance between servers and clients that doesn’t fit with peer-oriented DIDComm Messaging

web security is provided at the transport level (TLS); it is not an independent attribute of the messages themselves

1834

Networked thinking

STUDY FOR TIiE DEVELOPMENTOFHUMAN INTELLECT AUGMENTATION TECHNIQUESbyD. C. Engelbar

“ I'll send you everything I know about this ” — and be telling the truth.

Much of narrative medicine is politically disengaged.

pistemic and moral weaknesses of autobiography are obvious and commonly recognized. . . .One interesting question, then, is why narrative bioethics has not already recognized them”

think that the belief that narratives are singular gets in the way of discovering and acknowledging thatnarratives often have structural similarities with one another, and prevents us from seeing that thestructural similarities can serve various purpose

BBC. YouTube aids flat earth conspiracy theorists, research suggests. BBC, February 2019. URL: https://www.bbc.com/news/technology-47279253 (visited on 2023-12-07).

Hybrid graph models

Small KGs

custom storage location options