is zettelkasten gamification of note-taking? .t3_zkguan._2FCtq-QzlfuN-SwVMUZMM3 { --postTitle-VisitedLinkColor: #9b9b9b; --postTitleLink-VisitedLinkColor: #9b9b9b; --postBodyLink-VisitedLinkColor: #989898; }

it's what i write about and that is why what  is it that has created this uh uh disparity   and why is it widened so much since 1980. well  the most obvious reason is uh interest rates   reached a peak of 20 in uh 1980 and they've gone  down ever since well in the late 1970s uh my old   00:16:50 boss's boss at chase manhattan paul volcker  said let's raise interest rates to very high   because the 99 are getting too much income their  wages are going up let's uh raise interest to slow   the economy and that will prevent wages from going  up and he did and that was a large uh reason why   carter lost the the election to ronald reagan  interest rates then went down from 20 to almost 0   00:17:20 today the result was the largest bond market boom  in history bonds went way up in price the economy   was flooded with bank credit and most of this  credit uh apart from going into the bond market   went into real estate and there is a uh symbiosis  between finance and real estate and also between   finance and raw materials and also like oil and  gas and minerals uh extraction natural resource   00:17:48 rent land rent and also monopoly rent and most of  the monopoly rent has come from the privatization   that you had from ronald reagan margaret thatcher  and the whole neoliberalism uh if you look at how   did this one percent get most of its wealth well  if you look at the forbes list of the billionaires   in almost every country they got wealth in  the old-fashioned way from taking it from   00:18:13 the public domain in other words privatization  you have the largest privatization and transfer   of wealth from the public sector to uh the private  sector and specifically to the financial sector uh   in in history uh sell-offs and all of a sudden  instead of uh infrastructure uh public health uh   other uh basic needs being provided at subsidized  rates to the population you have uh privatized   00:18:41 owners uh financed by the banks raising the rates  to whatever rate they can get without any market   firing power uh in the united states the  government is not even allowed to bargain with   the pharmaceutical companies for the drug prices  so there's been a huge monopolization a huge   privatization a huge flooding of the economy with  credit and one person's credit is somebody else's   00:19:11 uh debt so you you've described the one percent's  wealth in the form of uh savings but uh i focus   on the other side of the balance sheet this one  percent finds its counterpart in the debts of the   99 so the one percent has got wealthy by indebting  the 99 uh for housing that is soared in price 20   00:19:37 uh just in the last year in the united states uh  for medical care for uh utilities for education   uh the economy is being forced increasingly  into debt and how how can one uh solve this   taxation will not be enough the only way  that you can uh actually reverse this uh   concentration of wealth is to begin wiping out uh  the debt if you leave the debt in place of the 99   00:20:10 uh then uh you're going to leave the one percent  savings all in place uh and these savings are   largely tax exempt uh so basically i think you  you uh left out the government's role in this   wealth creation of the one percent so your  finance has indeed grown faster than economy   absorbed real estate into the finance insurance  and real estate sector the fire sector finances   00:20:39 absorb the oil industry the mining industry  and it's absorbed most of the government so the   financial wealth has spilled over to become  essentially the economy's central planner   it's not planned in washington or paris or london  it's planned in wall street the city of london   and the paris ports the economy is being managed  financially and the object of financial management   00:21:04 isn't really to make money it's capital gains  and again as your statistics point out capital   gains are really what explains the increase  in wealth you don't get rich by saving the   income rent is for paying interest income is for  paying interest you get rich off the government   basically subsidizing an enormous increase in the  value of stocks the value of bonds by the central   00:21:31 banks which have been privatized and uh the reason  that this is occurring is that uh the largest   public utility of all money creation and banking  is left in private hands and private banking   in the west is very different from what government  banking is in say china

Aglavra · 1 day agoNo, but I'm currently reading A place for everything https://www.goodreads.com/book/show/51770484-a-place-for-everything , which seems to be on similar topic - evolution of information management in the past.

it really all does 00:06:53 trace back to the start of our what we call civilization our civilization meaning Agriculture and then settlements and cities so prior to that we lived in approximate equilibrium with ecosystems

I’m reminded of an old poem by Bertolt Brecht, which my Viennese grandmother, the daughter of a lifelong socialist and union man, taught me. It’s called “Questions From a Worker Who Reads”:

If we narrow the process oftransmission down to a single, hypothetical strand, it is feasible thatPtolemy originally wrote The Almagest on a papyrus scroll insecond-century Alexandria. That scroll would have had to berecopied at least twice for it to survive until the sixth century, at whichpoint it might well have been copied onto parchment and bound intoa book. This, too, would need to be recopied every few hundredyears to ensure that it survived (again assuming that it escaped theusual pests, damage and disasters) and was available to scholars in1500. It is therefore likely that The Almagest had to be recopied atthe very least five times during the period 150–1500.

important works like Galen’s On Demonstration, Theophrastus’ OnMines and Aristarchus’ treatise on heliocentric theory (which mighthave changed the course of astronomy dramatically if it hadsurvived) all slipped through the cracks of time.

But a 1901 article(link is external) by Solomon Schechter hinted at the cache’s potential for social history. 

Because I am as interested in the attitudes and assumptions which are implicit in the evidence as in those which were explicitly articulated at the time, I have got into the habit of reading against the grain. Whether it is a play or a sermon or a legal treatise, I read it not so much for what the author meant to say as for what the text incidentally or unintentionally reveals.

Indeed, but the proliferation of general purpose keyboards with OS/2 logo keys has never come to pass... I think most of the keys are either windoze or half-eaten apples...

over the last 150 years, we built an industrial ecosystem that is amazingly complex. And it was actually built using really, really dense energy and oil. 00:06:01 And it was built and optimized around cheap abundant energy like we'd never seen, but also free and easy available credit and capital. And also the idea that all mineral resources are abundant, it's just a matter of digging them up

I published an article about the Zettelkasten Method in my blog .t3_zgx3pv._2FCtq-QzlfuN-SwVMUZMM3 { --postTitle-VisitedLinkColor: #9b9b9b; --postTitleLink-VisitedLinkColor: #9b9b9b; --postBodyLink-VisitedLinkColor: #989898; }

A pesar de que la variante moderna fue creada por Luhmann, las "máquinas de pensamiento" y otros métodos de tomar notas similares se originan en el siglo XVII.

Wright makes the rat an emblemof “black suffering as well as black persistence” because of “its hunger andspirited refusal to be captured.”

colonial Rhodesia guer-rilla fighters for independence were construed and fought as pests in needof eradication

vermin “reproduceso rapidly and in such numbers they threaten to overwhelm their biological,environmental and—from a human perspective—sociological contexts.

“[T]he guerrilla thrived onbeing a pest: hindering, distracting, dispersing, and destroying massedRSF formations; prolonging the war where the state planned for a shortone, thereby draining its resources; and infiltrating instead of advancing enmasse—always playing cat and mouse until the moment was right to standand fight. The guerrilla did not just move like a pest; he was a vermin being.”3

imprisonment and struggle reference the plight of his ancestors, weshould not ignore historical strategies of resistance to enslavement when ana-lyzing his rebellion against his own capture

The trickster is an animal low on the peckingorder (like a rabbit) who finds himself in a jam and must use his wits, charms,and other skill sets to outfox his more powerful enemies. He is an animalsurrogate that speaks softly of strategies for resistance

educe animals to mere metaphors, similes, or symbolsdo not seem promising for theorizing ethical recognition of actual animals.Donna Haraway, for example, criticizes philosophical texts that show a “pro-found absence of curiosity about or respect for and with actual animals,even as innumerable references to diverse animals are invoked.” 15 SusanMcHugh, meanwhile, suggests that “the aesthetic structures of metaphor,though precariously supporting the human subject, seem unable to bearanimal agency.”16 An

She maybelieve the comparison reveals the moral horror of industrial animal agri-culture, but, as Bénédicte Boisseron argues, such comparisons “instrumen-talize” Blackness in a “self-serving” way, ignoring the complex and ongoingBlack struggle against dehumanizing discourses and institutions in order toframe “the animal” as “the new black.

remind us of the historical reduction of the human to the status of ananimal under transatlantic slavery, but also were used as a mode of resistancefor enslaved peoples

recall the plantation fables that spoke backto power, cloaking human issues under the guise of entertaining tales aboutcrafty creatures. These creatures may also operate as revolutionary symbols,whereby one thing is made to stand in for another so as to seem innoc-uous to outsiders.

As metaphoric operations, plantation animal tales andthe films under discussion here work by pointing out a false equivalency:whereas, under slavery, Black life was set on a par with the animal, whichcould be bought and sold, traded away from family members like chattel, thisequation is rerouted in Black storytellers’ uses of the symbolic animal. Theequivalence of the slave with the animal is reanimated, but now the harm-less animal tale becomes the mechanism for delivering resistive strategies.

It’s well known that throughout modern history (and especiallyafter the rise of social Darwinism and race science in the nineteenth century),racist regimes have used animal metaphors and similes to dehumanize theirtargets—for example, anti-Semites comparing Jews to rats, white suprem-acists comparing Black people to apes or monkeys, or imperialist propa-ganda comparing colonized peoples to animals incapable of self-government.

e building has a story to tell. Originally designed as a private members club by Frederick Gould and Giles Gilbert Scott, designer of the iconic British red telephone box and architect of Bankside Power Station now the Tate Modern, The Gilbert and One Lackington have been returned to their former glory. Close attention has been paid to the unique and original features of these magnificent heritage buildings. The Gilbert and One Lackington bring out the distinctive, characterful – surprising – nature of the original buildings, and introduce new standards of daylight, exterior space, clean air via natural ventilation from opening windows and sustainability.

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σόλων Γρηγοριάδης, ένα χρόνομετά την πτώση της δικτατορίας, δημοσίευσε μια σχετική περιγραφή,που επρόκειτο να προκαλέσει αίσθηση

μονεύματα ενός σημαντικού παράγοντα του καθεστώτος Παπαδόπουλου,του σμήναρχου Σκαρμαλιωράκη, ως ιδιαίτερα γλαφυρή και νοσταλγικάβουκολική:Παραστήσαμε τον «δύσκολο» μη επιτρέψαντες στα μεταγωγικά αερο-πλάνα των ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν ενδιάμεσες προσγειώσεις σεελ ληνικά αεροδρόμια. Κι αυτό χάριν μιας αμφιβόλου αξίας φιλοαραβικήςπολιτικής [...]. Δεν τις φάγαμε βέβαια απ’ ευθείας από τους Ισραηλινούςαλλά από τον επιδιαιτητή τους. Διότι η καίρια «φάπα», το Πολυτεχνείο,αυτήν την αιτία είχε. Τρίψαμε το κεφάλι μας στην γκλίτσα του τσοπάνου και τη φάγαμε τη μαγκουριά κατακέφαλα και καίρια. Διότι στοχάος και στην σύγχυση που επακολούθησε, αναπήδησε από την αφάνειακαι ο, από ανύποπτο χρόνο, αμφισβητίας [Ιωαννίδης]. Του άνοιξε τονδρόμο ο «επιδιαιτητής» με την γκλίτσα του.3

ο απρόοπτον εκείνο γεγονόςαπε τέλεσεν ένα από τους ασταθμήτους παράγοντας, οι οποίοι επρόκειτονα κρίνουν αποφασιστικώς την τύχην της κυβερνήσεώς μου».

Άλλαξε κάτι στη στάση τηςνέας ελληνικής χούντας απέναντι στη συγκεκριμένη αμερικανική απαίτη-ση; Τέσσερις και πλέον μήνες μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου, οισυνομιλίες για τον ελλιμενισμό του αεροπλανοφόρου βρίσκονταν ακόμη«εις στασιμότητα», έως ότου υπάρξει «μεγαλυτέρα αρμονία εις τας αμοι-βαίας αντιλήψεις», σύμφωνα με τη χαρακτηριστική δήλωση του Αμερι-κανού υπουργού Αμύνης James Schlesinger, στις 29 Μαρτίου του 1974.47«Τοιαύτη αρμονία» δεν επετεύχθη μέχρι την κατάρρευση της δικτατορίας,ούτε και στη συνέχεια άλλωστε. Τότε, λοιπόν, προς τι όλα αυτά;48

Το δημοκρατικό Ισραήλ διασώθηκε το 1973 μόνο χάρη στην ύπαρ-ξη της φασιστικής Πορτογαλίας, όπου προσγειώνονταν τα αεροπλάνατης αμερικανικής αερογέφυρας, της φασιστικής Ισπανίας, υπεράνω τηςοποίας τα αεροπλάνα μας ανεφοδιάζονταν και της φασιστικής Ελλάδας,από τα λιμάνια της οποίας ενεργούσαν ο Έκτος Στόλος και οι νηοπομπές. Στη διάρκεια του πολέμου της Μέσης Ανατολής η Τουρκίαεπέ τρεψε σε σοβιετικά αεροπλάνα να διέρχονται από τον εναέριο χώροτης και έφερε εμπόδια σε εμάς. Αντίθετα, η Ελλάδα επέτρεψε στονΈκτο Στόλο να συνεχίσει να ενεργεί από τις βάσεις της και τούτο είναιη μεγάλη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε στιγμές κρίσεως.

υτό θα σήμαινε λογικά, με βάση πάντα τη συνω-μοσιολογία, ότι το καθεστώς των Tomás – Caetano θα έπρεπε να είναι,ως εκ τούτου, το πλέον διασφαλισμένο καθεστώς της Ευρώπης. Εντού-τοις ανατράπηκε λίγο αργότερα, όπως όλοι γνωρίζουμε, στις 25 Απρι-λίου του 1974, τρεις, μάλιστα, μήνες πριν την ελληνική μεταπολίτευση.

η συγκε-κριμένη συνωμοσιολογική θεωρία

Η διάσταση με τους Αμερικανούς δεν αφορά,κατ’ αυτόν, τη στάση του καθεστώτος Παπαδόπουλου κατά τη διάρκειατου πολέμου, αλλά ξεσπά ένα σχεδόν μήνα μετά και αφορά το αίτημαγια μελλοντικές διευκολύνσεις, στο κλίμα περισσότερο της ευρύτερηςαμερικανοσοβιετικής ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης που περιγράψαμεστην αρχή, παρά της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης.

Στην κορύφωση αυτής της δεύτερης, πλέον, κρίσης εί-χαμε μια συγκέντρωση στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των Κυθήρων καιτων ακτών της Μέσης Ανατολής πάνω από εκατό πολεμικών σκαφών,εξοπλισμένων και με πυρηνικά όπλα,7 και σε απόσταση λίγων μιλίων τοένα από το άλλο.

ο καθεστώς Παπαδόπουλου συνέ-δραμε ουσιαστικά τις αμερικανικές επιχειρήσεις στην επίμαχη περίοδο.Από τα παραπάνω μπορεί να συναχθεί, όπως επισημαίνει και ο ChrisWoodhouse, ότι «η τότε αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε λόγους να είναιδυσαρεστημένη με τον Παπαδόπουλο ή τον Μαρκεζίνη».4

ο Αμερικανός υφυπουργός ΕξωτερικώνRoger Davies δήλωνε στον αντικαθεστωτικό ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη,37προσπαθώντας να δικαιολογήσει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολι-τειών στο –ήδη ανατραπέν τότε– καθεστώς Παπαδόπουλου: «Υπήρχανβάσιμοι λόγοι στις σχέσεις μας με την κυβέρνηση Παπαδόπουλου. Ηπρόσφατη κρίση στη Μέση Ανατολή απέδειξε πόσο δύσκολη θα ήταν ηδιατήρηση της θέσεώς μας στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την υπο-στήριξη που είχαμε από την Ελλάδα».38

χει τεκμηριωθεί α) η άδεια πλήρους χρή-σης του λιμένος της Σούδας από τον 6ο Στόλο, β) η χρήση του ελληνικούεναέριου χώρου και γ) η κατά περίπτωση χρήση των ελληνικών αεροδρο-μίων (κυρίως του αεροδρομίου στο Ακρωτήρι Χανίων) από τα αμερικα-

το, κρίσιμο για την όλη επιχείρηση, αεροπλανοφόρο USSIndependence εκείνο το φθινόπωρο ναυλοχούσε στον Πειραιά, απ’ όπουαπέπλευσε αμέσως μόλις ξέσπασαν οι εχθροπραξίες στις 7 Οκτωβρίου30και κατευθύνθηκε νοτίως της Κρήτης. Παρέμεινε εκεί καθ’ όλο το διάστημα του πολέμου, ανεφοδιάζοντας τα αεροσκάφη που μετέφεραν ταεφόδια και φρουρώντας με τα δικά του μαχητικά το τελευταίο τμήματης διαδρομής προς το Ισραήλ, για να επιστρέψει στο λιμάνι του Πειραιάστις 5 Νοεμβρίου, μετά την αποκλιμάκωση της κρίσης.

το Ισραήλ θεώρησε τότε ότι αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο καιτη νύκτα της 8ης προς την 9η Οκτωβρίου η ισραηλινή κυβέρνηση φέρε-ται να έδωσε την εντολή τοποθέτησης 13 τακτικών πυρηνικών κεφαλώνσε πυραύλους τύπου «Ιεριχώ».

In summary, terminal input is weird.  It’s weird largely because there’s a character-only pipe sitting between the terminal and shell.  And going one step back, the weirdness comes from the whole historical division of terminal vs. shell, which is based on emulating a physical hardware setup that hasn’t been built since the 80s. 

Απ’ όταν ο στενός συνεργάτης του… εθνάρχη, ο και Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ.Τσάτσος έγραφε: «Η στάση μου κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ήταν απλώς αξιοπρεπής. Ούτε βόμβες έφτιαχνα, ούτε βγήκα στο πεζοδρόμιο (…) Οταν έγινε το Πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν τη δικτατορία και ότι, όπως στα χρόνια της Κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον. Εχω τη συνείδησή μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθηκαν έξω και μακρυά από το Πολυτεχνείο, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς» (Κωνσταντίνος Τσάτσος, «Λογοδοσία μιας ζωής», τ. Β΄, Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2000, σ. 393).

. Η αποχήτων βενιζελικών από τις εκλογές παρέπεμπε σε θεμελιώδη πολιτική ανωμαλία και δενπροδίκαζε ομαλές πολιτικές εξελίξεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι τούτο είναι εγγεγραμμέ-νο στη θεσμική μνήμη και του σημερινού πολιτεύματος της χώρας. Το Σύνταγμα του1975 απαγορεύει την πρόωρη διάλυση της Βουλής για τον ίδιο λόγο μέσα σε ένα έτος.Ο συντάκτης του Συντάγματος, Κωνσταντίνος Τσάτσος, παλαιός βενιζελικός, σημείωσερητά ότι τούτο οφειλόταν στην ανάγκη να αποφευχθεί μια επανάληψη των γεγονότωνπου επέφεραν τον Εθνικό Διχασμό.

η γεωγραφική δομή του ελληνικού κόσμου είχε εδρασθεί στηνικανότητα των παράκτιων κοινοτήτων του είτε να επιβιώνουν είτε ως ανεξάρτητεςοντότητες έναντι ανοργάνωτων πληθυσμών του εσωτερικού, είτε (όταν είχαν απωλέσειτην ανεξαρτησία τους) να χρησιμοποιούν το προστατευτικό πλαίσιο των (εξ ορισμού,πολυεθνικών) αυτοκρατοριών για τον ίδιο λόγο.

Κατά τρόπο ειρωνικό, η επιτυχία της χώρας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμουςαφενός επέλυσε - ανέλπιστα ευνοϊκά - το πρόβλημα των άμεσων προτεραιοτήτων στηνΚρήτη και τη Μακεδονία. Παρέμεναν όμως ανοικτά τα μέτωπα στη Βόρεια Ήπειρο,Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Ιωνία, Πόντο, Κύπρο, μαζί με τον κίνδυνο μιας νέας βουλ-γαρικής προσπάθειας στην κατεύθυνση της ελληνικής Μακεδονίας

Ωστόσο, η συνταγματική κρίση, αν και καθαυτή μείζονος σημασίας,δεν ήταν - και δεν μπορούσε να είναι - το αίτιο του Διχασμού. Η συνταγματική κρίσηπροϋπέθετε μια διαφωνία σχετική με το μείζον αγαθό του salus populi.

υτά τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν δραματικά στον 19ο αιώνα, οπότε επήλθεη άνοδος των άλλων βαλκανικών εθνικισμών.7 Στο πλαίσιο αυτό, ο ελληνικός κόσμος,και ειδικά η ηγεσία του ελληνικού κράτους βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη θέση: ηγεωγραφική περιοχή που ενδιέφερε ήταν αχανής (τουλάχιστον για τα μέσα που δι-έθετε το μικρό ελληνικό κράτος), οι πιθανοί αντίπαλοι πολλαπλοί, και σε περίπτωσηαπώλειας μιας περιοχής, αυτή δεν επανέκαμπτε σε μια αυτοκρατορική οντότητα, αλλάπεριερχόταν σε ένα άλλο έθνος - κράτος, με τους Έλληνες στην θέση μιας προνομιού-χου (και άρα συνήθως στοχοποιημένης) μειονότητας, της οποίας η επιβίωση δύσκολαθα εξασφαλιζόταν.

Η διεθνής πολιτική του διακρίθη-κε πάντοτε για ένα βασικό της χαρακτηριστικό: ο Βενιζέλος απέφευγε συστηματικάσυγκρούσεις στις οποίες η Ελλάδα θα καλείτο να αναμετρηθεί μόνη της με χώρεςισχυρότερες. Αυτό έκανε και πριν τον Αύγουστο του 1914, όταν προσπάθησε με κάθετρόπο (ακόμη και προτείνοντας εθελούσια ανταλλαγή πληθυσμών) να αποφύγει μιααναμέτρηση με την Πύλη.9

Και ορισμένες από αυτές τις αποφάσεις θα ήταν αναπόφευκτα επώδυνες: ήτανπολύ πιθανόν να μην αποδειχθεί δυνατή η ικανοποίηση του συνόλου των ελληνικώνδιεκδικήσεων∙ και οι περιοχές που θα χάνονταν - ειδικά εάν διαλυόταν η ΟθωμανικήΑυτοκρατορία - θα χάνονταν, πιθανότατα, για πάντα, αν μη τι άλλο λόγω της ένδειαςτων μέσων που διέθετε το ελληνικό κράτος και της ιδιότυπης γεωγραφικής διασποράςτων ελληνικών κοινοτήτων

Μπορεί η δημοκρατική αρχή και η αρχή της δεδηλωμένης να είχαν κατοχυρωθεί από το 1864 και το 1875 αντίστοιχα και το Σύνταγμα του 1911 να κατοχύρωνε όχι μόνο μια σειρά από ατομικά δικαιώματα αλλά και το κυριότερο μέσο προστασίας τους (την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών), ωστόσο η Βουλή διαλυόταν επανειλημμένως προκειμένου να παρακαμφθεί η λαϊκή ετυμηγορία, ο Βασιλιάς υπερέβαινε τις αρμοδιότητές του παραβιάζοντας την αρχή της δεδηλωμένης και διεκδικώντας τον πρώτο λόγο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής

Συμπερασματικά, την περίοδο του Πρώτου Εθνικού Διχασμού εδραιώθηκε η αντίληψη ότι ο στρατός δεν περιορίζεται στην υπεράσπιση της εθνικής άμυνας της χώρας, αλλά διεκδικεί σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και συνταγματικής πραγματικότητας. Η αντίληψη αυτή διήρκεσε έως το 1974 και «σημάδεψε» τον συνταγματικό βίο της Χώρας.

Τα γεγονότα του 1915 με τη διπλή διάλυση της Βουλής επηρέασαν τη διαμόρφωση και του ισχύοντος συνταγματικού δικαίου: Σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ. 2 του Συντάγματός μας ναι μεν η Βουλή μπορεί να διαλυθεί προώρως «για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», πλην όμως αποκλείεται η διάλυση της νέας Βουλής «για το ίδιο θέμα». Εξάλλου, η παράγραφος 4 του ίδιου άρθρου ορίζει ότι, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων (μη δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής και έλλειψη κυβερνητικής σταθερότητας), η «Βουλή που εκλέχτηκε μετά τη διάλυση της προηγούμενης δεν μπορεί να διαλυθεί πριν περάσει ένα έτος αφότου άρχισε τις εργασίες». Πρόκειται για συνταγματικές ρυθμίσεις, οι ρίζες των οποίων ανάγονται στα γεγονότα του 1915.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορούσε παρά να είναι αρνητική: Παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα του 1911 δεν περιείχε κάποιο ρητό περιορισμό στην αρμοδιότητα του Βασιλιά για διάλυση της Βουλής, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα η Βουλή διαλύεται προκειμένου να εκφρασθεί ο λαός και όχι προκειμένου να ακυρωθεί η πρόσφατη ετυμηγορία του. Με άλλες λέξεις, ο Ανώτατος Άρχων δεν μπορούσε να διαλύει συνεχώς τη Βουλή, έως ότου πετύχει την επιθυμητή κοινοβουλευτική σύνθεση που θα συμπορευόταν με τις δικές του απόψεις. Οι συνέπειες της διπλής διάλυσης της Βουλής το 1915 δεν περιορίζονται χρονικά μέχρι το 1917, όταν την εξουσία καταλαμβάνουν οι βενιζελικοί και καταργούν τη δεύτερη χρονικά Βουλή (που προήλθε από τις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1915) για να επαναφέρουν τη Βουλή που προήλθε από τις εκλογές του Μαΐου του 1915 (την επονομαζόμενη και «Βουλή των Λαζάρων»).

Τι να πει κανείς για τον υφυπουργό Παιδείας Αγγελο Συρίγο, ο οποίος αφιέρωσε μια ομιλία του στη Βουλή (14.7.2022) στην απαξίωση όχι μόνο της αντίστασης στη χούντα αλλά και των αγώνων της Μεταπολίτευσης.

The Bronze Age Collapse - Before the Storm

Καὶ ὁ Γεώργιος ἤθελε

Ὑπὸ τὶς συνθῆκες αὐτές, ἡ ἄφιξη τοῦ πρίγκιπα Γεώργιουστὴ Μεγαλόνησο πάνω σὲ ρωσικὸ πολεμικὸ σκάφος ἔπαιρνεδιαστάσεις συμβόλου ἱκανοῦ νὰ ἀναζωπυρώσει στὴν ψυχὴ τοῦΛαοῦ τὴν παλιὰ πρόρρηση ποὺ εἶχε ἀποδοθεῖ στὸν Ἀγαθάγγελογιὰ τὸ Ξανθὸ Γένος ποὺ θὰ λευτέρωνε τοὺς Γραικούς.

ἡ πρώτη του ἐρωτικὴ περιπέτεια φαίνεται πὼς ἦταν στὴνἈθήνα, ὅταν ἀκόμα ἦταν φοιτητὴς τῆς Νομικῆς, μὲ τὴ Μαριέττα, κόρη τοῦΝικόλαου Μητσοτάκη, ἀδελφοῦ δηλαδὴ τοῦ συζύγου τῆς ἀδελφῆς του Κα‐τίγκως. Βλ. Γιάννη Μανωλικάκη, Ἐλευθέριος Βενιζέλος..., σ. 22. κ.ἑξ

Ἵδρυσε κατ’ἀρχὴντὸ (κρητικὸ) κόμμα τῶν Φιλελευθέρων, ἐκλέχτηκε βουλευτὴςΧανίων στὴν τοπικὴ Βουλή, συντηροῦσε μεγάλο καὶ μὲ πολλὲςὑποθέσεις δικηγορικὸ γραφεῖο καί, ἀκόμα, ἀπὸ τὸ 1881 ἔβγαζεδική του ἐφημερίδα, τὰ Λευκὰ Ὄρη.3 Μὲ τὸν «ἑλιγμὸ» ποὺ ἔκανεπαίρνοντας θέση δικαστῆ ἄφησε τὸ πεδίο τελείως ἐλεύθερο στὸνΒενιζέλο. Οἱ ὑποθέσεις, κατὰ πρῶτο λόγο, ποὺ αὐτὸς ὁ τελευταῖοςἀναλάμβανε αὐξήθηκαν θεαματικά, ἐφ’ὅσον ἡ πελατεία τοῦΜητσοτάκη διοχετεύτηκε στὸν Λευτεράκη. Ἐπιπλέον, ὁ Βενιζέλοςκληρονόμησε ὄχι μόνο τὴν ἐφημερίδα Λευκὰ Ὄρη ἀλλὰ καὶ τὴνἀρχηγία τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων καί, ἀκόμη, τὴ βουλευ‐τικὴ ἕδρα τοῦ γαμπροῦ του.4 Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1889, πράγματι,ἐκλέχτηκε βουλευτὴς θριαμβευτικῶς.5

Στὶς11 Νοεμβρίου 1892, βρέθηκε σκοτωμένος στὸ Λουτράκι, κοντὰ στὰΧανιά, ὁ Μουσουλμάνος Τεφὴκ Μπαντράκης. Οἱ ἀνακρίσεις ὁδή‐γησαν στὴ σύλληψη ἕξι Χριστιανῶν ὡς ὕποπτων γιὰ τὸν φόνο,ἀλλὰ ἡ κοινὴ γνώμη στὴν ὅλη περιοχὴ τοὺς θεώρησε ἀθώους καὶἀπέδωσε τὸ ἔγκλημα σὲ ἐνδοοικογενειακὴ σύγκρουση. Κανένας,κατὰ συνέπεια, οὔτε Χριστιανὸς μὰ οὔτε καὶ Μουσουλμάνος, δὲνἤθελε νὰ ἀναλάβει δικηγόρος τῆς οἰκογένειας τοῦ θύματος. Τε‐λικῶς τὴν ὑπόθεση τὴν πῆρε στὰ χέρια του ὁ Βενιζέλος, ὁ ὁποῖος,ἂν καὶ ἀρχικῶς εἶχε δεχτεῖ νὰ εἶναι συνήγορος τῶν κατηγορου‐μένων,3 τελικῶς στράφηκε μὲ τέτοιο πάθος καὶ τόση ἐπιδεξιότηταἐναντίον τῶν τελευταίων, ὥστε δύο ἀπὸ αὐτούς, οἱ ΓεώργιοςΠαπαδάκης καὶ Ἀντώνιος Λαρεντζάκης, καταδικάστηκαν σὲθάνατο: Ἐκτελέστηκαν μὲ ἀπαγχονισμὸ τὴ νύχτα τῆς 7ης πρὸς τὴν8η Ἰανουαρίου 1894.4Ἀργότερα ἀποδείχτηκε ὅτι ἡ κοινὴ γνώμη εἶχε δίκιο· ὁφονιὰς δὲν εἶχε σχέση μὲ ὅσους δικάστηκαν καὶ καταδικάστηκαν:Εἶχε πάρει μεγάλη χρηματικὴ ἀμοιβὴ ἀπὸ ἀδελφὸ τοῦ θύματος,γιὰ νὰ κάνει τὸ ἔγκλημα.5 Ἀνάλογο ποσὸν δόθηκε καὶ στὸν ἴδιοτὸν Βενιζέλο, γιὰ νὰ κάνει ὅ,τι ἔκανε.6 Οἱ παρὰ τὴν ἐπαγγελ‐

Τρεῖς μέρες ἀργότερα, στὴ Νέα Ἐφημερίδα δημο‐σιεύθηκε «Διαμαρτύρηση» πενταμελοῦς ἐπιτροπῆς Κρητῶν φοι‐τητῶν, ὅπου τονιζόταν πὼς ἀναλλοίωτος πόθος τοῦ κρητικοῦ λαοῦἦταν ἡ μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἕνωσις. Τελευταῖο μέλος τῆς ἐπιτροπῆςἐμφανιζόταν ὁ Βενιζέλος. 2

Πιθα‐νότατα ἦταν Ἀρμένιος ὁ ὁποῖος, ἀφότου –μὲ ὁποιονδήποτε τρό‐πο– συνδέθηκε μὲ τὴν οἰκογένεια Μητσοτάκη, ψυχικῶς ἐξιου‐δαΐστηκε, ἐνῶ τυπικῶς παρέμεινε Χριστιανὸς – καὶ μάλιστα Ὀρ‐θόδοξος. Ὑπὸ τὶς σημερινὲς συνθῆκες τίποτα ἄλλο δὲν εἶναι δυ‐νατὸν οὔτε νὰ τεκμηριωθεῖ ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ ὑποτεθεῖ.

Αὐτὴ ἡ «συνήθεια» τῶν πρόσκαιρων γάμων σήμαινε ὅτιἕνας Μουσουλμάνος μποροῦσε νὰ ἔχει σεξουαλικὲς σχέσεις μὲἑλληνοορθόδοξη γυναίκα τῆς ἀρεσκείας του γιὰ συγκεκριμένοχρονικὸ διάστημα· μετὰ τὴ λήξη αὐτῆς τῆς περιόδου, ἡ ἐν λόγῳἑλληνοορθόδοξη εἶχε δικαίωμα νὰ κάνει κανονικὸ γάμο μὲ ὁμό‐θρησκό της, ἀλλὰ τὰ παιδιὰ ποὺ εἶχε ἀποκτήσει μὲ τὸν Μου‐σουλμάνο τὰ κρατοῦσε ὁ πατέρας.3 Φυσικὰ τὰ παιδιὰ μιλοῦσαν τὴγλῶσσα τῆς μάνας (ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ τὸ φαινόμενο τοῦ

ἡ οἰκογένεια Μητσοτάκη δὲν εἶναι ἀπὸ τὴν Κρήτη. Χάρη σὲ σύγ‐χρονη ἔρευνα, πράγματι, ἔχει ἀποδειχτεῖ ὅτι καταγόταν ἀπὸ τὴΛακωνία καὶ ἦταν ἰουδαϊκῆς προέλευσης.1

ἡ οἰκογένεια Μητσοτάκη ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴν ἄνοδοκαὶ κατίσχυση τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου στὴν κοινωνικὴ καὶ πο‐λιτικὴ κονίστρα τῆς Κρήτης.

ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος πέθανε στὸ Παρίσι, στὶς 18 Μαρ‐τίου 1936, ἔγινε «μιὰ πολὺ ὡραία» θρησκευτικὴ τελετὴ γιὰ αὐτὸνστὴν ἀρμενικὴ ἐκκλησία τῆς γαλλικῆς πρωτεύουσας: οἱ Ἀρμένιοιτὸν θεωροῦσαν δικό τους.

Σύμφωνα μὲ ἐνδιαφέρουσα μαρτυρία λοιπόν, ὁ Κυ‐ριάκος ἦταν Ἀρμένιος,

εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ μωρὸ «ἐγκαταλείφθηκε» στὴν ἐξώθυρατοῦ σπιτιοῦ, βρέθηκε «τυχαῖα» ἀπὸ τὸν Κυριάκο, ὁ ὁποῖος στὴσυνέχεια «ἔπεισε» τὴ γυναίκα του νὰ τὸ υἱοθετήσουν.5

Ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουνκατὰ καιροὺς ὑποστηριχθεῖ σχετικῶς μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Βενι‐ζέλου ἀπὸ τὸν Μυστρᾶ –καὶ συγκεκριμένως τὴν οἰκογένεια Κρεβ‐βατᾶ– δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν ἀλήθεια.

Μια πειστική αντίληψη διαβλέπει στην αδυναμία των πολιτικών ελίτ να λειτουργήσουν συναινετικά στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60 το βασικό αίτιο της εκτροπής.

Δεδομένου λοιπὸν ὅτι ‐ἕως τώρα τοὐλάχιστον‐ ὑπάρχει συμ‐φωνία ὡς πρὸς τὸ ὅτι ὁ Κωνσταντινισμὸς ὑπῆρξε μορφὴ Φασι‐σμοῦ, στὸ ἀνὰ χεῖρας κείμενο ἐπιχειρεῖται ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώ‐τημα ἐὰν ὁ Φασισμὸς αὐτὸς ἦταν πρωτογενὴς ἤ, ἀντιθέτως,ἰδεώδης.

Ἤμουνα ὄχι μόνο «γενιὰ τοῦΠολυτεχνείου» ἀλλὰ καὶ στὸ Πολυτεχνεῖο∙ καὶ εἶναι χρόνια τώραποὺ νοιώθω ντροπὴ γιὰ αὐτό.

Ὁ Κωνσταντῖνος, τώρα, ἀπάντησε τὸ 1915 στὴν chicaneryτοῦ 1910 μὲ πραξικόπημα, ἐφόσον καταλυτικῶς καθυστέρησε νὰστέρξει στὴν ὁρκωμοσία τῆς κυβέρνησης Βενιζέλου ποὺ εἶχεσχηματιστεῖ βάσει τοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν τῆς 31ηςΜαΐου 1915.

Περίεργο θὰ ἦταν νὰ μὴ εὕρισκε κανεὶς στὰ τότε γεγονόταἀναμεμιγμένο τὸ ὄνομα «Μαυρογορδᾶτος». Τὸ ἐπώνυμο αὐτὸπράγματι εἶναι παραλλαγή τοῦ «Μαυροκορδᾶτος».320 Ὁ ἐν λόγῳἈντώνιος, μὲ ἄλλα λόγια, ἤτανε γόνος τῆς γνωστῆς, χιακῆς κα‐τάγωγῆς, φαναριωτικῆς οἰκογένειας, ποὺ πάντοτε ὑπῆρξε ὑπέρ‐μαχος τῶν ἀγγλικῶν συμφερόντων στὴ χώρα μας καὶ ἡ ὁποία,ὅπως ὅλοι σχεδὸν οἱ Φαναριῶτες, εἶχε ἐπιγαμίες μὲ Ἰουδαίους.321

Ἔτσι, στὰ φανερὰ καὶ γρήγορα, στὶς 29 Νοεμβρίουσυγκεκριμένα, ὁλοκληρώθηκε ἡ κατάληψη τῆς Ἑρμούπολης ἀπὸτοὺς Βρεταννούς:

Μετὰ τὰ γεγονότα τοῦ Νοεμβρίουτοῦ 1916, ἀναγκάστηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσακαὶ ὀργάνωσε τὴν ἀπό τοὺς Βρεταννοὺς κατάληψη τῆς Σύρου.

οἱ ντόπιες γυναῖκες φάνηκαν ἀπρόθυμες νὰ ἱκανοποιήσουν τὶςσεξουαλικὲς ἀνάγκες Γάλλων στρατιωτικῶν, ἐκδόθηκε κανονικὴδιαταγὴ νὰ «ἐπιλεγοῦν» ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες κοινοτάρχες ἄπορεςκοπέλλες, προκειμένου νὰ ἀνοίξουνε «πορνεῖα» γιὰ τὰ συμμαχι‐κὰ στρατεύματα στὴ Μακεδονία.313

Τὸ ἄτομο αὐτό,παρὰ τὴ μικρασιατικὴ καταγωγή του, δὲν ἦταν Ἕλληνας ἀλλὰἸουδαῖος ἀπὸ τὴν Ὀδησσό,

ὁ ΣτέφανοςΣκουλούδης,255 τραπεζίτης βαθύπλουτος καὶ στενὰ συνδεδεμένοςμὲ τὸ βρεταννικὸ κεφάλαιο.256

Εἶναι ἀκριβὲς νὰ ἀναφερθῇ ὅτι οἱσύλλογοι τῶν ἐπιστράτων ἐξήσκησαν κολοσσιαίαν ἐπιρροὴν ἐπὶ τῆςἐν γένει πολιτικῆς τοῦ τόπου καὶ [sic] κατὰ τὰ ἔτη 1916‐1920.Ἀποτελοῦν ὄχι πλέον ὀλιγαρχικὴν ἀλλ’ εὐρυτέραν λαϊκὴν ἀπάντη‐σιν εἰς τὴν ἀστικὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1909.1

two streams of thought which run through the history of education—they areusually called the progressive and the formal.

Forster’sAct in 1870, which mandated education for all children up to the age of 10 inBritain.

Samuel Bowles and Herbert Gintis intheir classic Schooling in Capitalist America

τα μέσα πολιτικής πάλης που,υιοθέτησε όπως οι ένοπλοι σχηματισμοί μάχης και η,μεταφορά της βίας του πολέμου στις πόλεις ο στρατιώτηςως ενσάρκωση του ηρωϊσμού και της αφοσίωσης στην, –πατρίδα η λατρεία του αρχηγού που συμβαίνει ωστόσο–να είναι ο μονάρχης η κυριαρχία της βίας στην πολιτική–ζωή και η απαξία στην ανθρώπινη ζωή την δική μας ότανπρόκειται για θυσία και του Άλλου όταν πρόκειται για τον–εχθρό δίνουν μια πρόγευση αλλά όχι την γεύση του.φασισμού Τα στοιχεία αυτά δουλεύτηκαν σε ένα,εργαστήρι φασισμού που δεν παρήγε όμως φασισμό

ως συμπύκνωση της πολιτικής της βίας και του.αντιδυτικισμού

Η ελληνική πολιτική στο Μικρασιατικό ζήτημα και η εκστρατείαστη Μικρά Ασία εντάσσονταν στη Μεγάλη Ιδέα, με άλλα λόγια σεμια ευρύτερη αλυτρωτική πολιτική με στόχο την απελευθέρωσηυπόδουλων ομοεθνών· όχι σε κάποιον ιμπεριαλισμό. Ήταν ηολοκλήρωση μιας συνεχούς απελευθερωτικής προσπάθειας πουείχε ξεκινήσει με την επανάσταση του 1821.

Ισχυριζόμαστε, δηλαδή, ότι ηαντιβενιζελική κυβέρνηση δεν αποφάσισε την προέλαση προς τοΑφιόν και προς την Άγκυρα μόνον για αμιγώς στρατιωτικούςλόγους. Την αποφάσισε και για να αποκαταστήσει με τηστρατιωτική της ισχύ το διεθνές μέτωπο, του οποίου η ίδια με τιςαποφάσεις της είχε διευκολύνει (αν όχι και προκαλέσει) τηδιάλυση. Για να εξαναγκάσει τους πρώην συμμάχους να τηνπάρουν στα σοβαρά. Ήταν αδιέξοδη στρατηγική. Και έστω καιαπαντώντας σε υποθετική ερώτηση, τολμούμε να το πούμε: οΒενιζέλος δεν θα το έκανε ποτέ.

Οι αντιβενιζελικοί ηγέτες δεν είχαν αυτόν τον σκληρό ρεαλισμό.Ήταν και συναισθηματικοί και ιδεαλιστές. Για τούτο, δενμπορούσαν να κάνουν τις σκληρές επιλογές. Δεν μπορούσαν ναεπιλέξουν. Και για τούτο ήταν το χειρότερο που θα μπορούσαννα είναι: ταυτόχρονα και φοβικοί έναντι των διεθνών εξελίξεων,αλλά (μην μπορώντας να επιλέξουν) και μαξιμαλιστές. Απρόθυμοινα κάνουν επιλογές (επώδυνες για κάποιες κοινότητες, αλλάσωτήριες για άλλες), ανήμποροι να κατανοήσουν τις δυναμικέςτου διεθνούς συστήματος και τελικά χωρίς επαρκή γνώση της

Στην απόφαση αυτή έπαιξεσημαντικό ρόλο και ο Εθνικός Διχασμός. Η αντιβενιζελικήπαράταξη θεωρούσε ότι θα μειωνόταν το κύρος της εάνεμφανιζόταν να επιλέγει την άμυνα, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο,που με την επιθετική του πολιτική είχε πραγματώσει το όραματης Μεγάλης Ελλάδας.

Καιπροκάλεσαν αυτή την απομόνωση με την επιμονή τους να φέρουνπίσω τον Κωνσταντίνο, δηλαδή με μια ακόμη παραχώρησή τουςστον συναισθηματισμό, ενώ θα μπορούσαν να τον φέρουν καικατόπιν αυτός να αποχωρήσει αμέσως, παραχωρώντας τον θρόνοσε έναν από τους γιους του. Σε κάθε περίπτωση, διολίσθησαν σεμια όλο και πιο δυσμενή κατάσταση, και το πρώτο τρίμηνο του1921 ανακάλυψαν ότι ήταν μόνοι και έπρεπε να εφαρμόσουνστρατιωτικά τη Συνθήκη των Σεβρών απέναντι σε έναν διαρκώςισχυροποιούμενο Κεμάλ,

ΕΡΩΤΗΜΑ 29Ποια ήταν η διαφορά στη στρατηγική του Βενιζέλου και τωναντιβενιζελικών ως προς τη στρατιωτική παρουσία στη Μικρά Ασία;

είναι πολύεπισφαλές να υποθέσουμε ότι, σε περίπτωση που παρέμενε στηνεξουσία, ο Κεμάλ θα είχε εξασφαλίσει τη διεθνή ανοχή ή βοήθειαπου εξασφάλισε το 1921 έναντι των αντιβενιζελικών.

ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς,ο σημαντικότερος Έλληνας στρατιωτικός σχεδιαστής της εποχής,τόνισε ότι η απόφαση αυτή δεν ήταν εφαρμόσιμη με τα παρόνταδεδομένα. Αρνήθηκε να αναλάβει την ηγεσία του στρατού

Προφανώς, ο Βενιζέλος δεν υπήρξε όργανο ξένων δυνάμεων.Προσπαθούσε πάντα να εκμεταλλεύεται υπέρ της πατρίδας τουτις επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων στην Εγγύς Ανατολή. Τογεγονός ότι από τις αποφάσεις μπορεί να ευνοούντο τα βρετανικάσυμφέροντα δεν σημαίνει ότι τα ελληνικά συμφέροντα ετίθεντο σεδεύτερη μοίρα.

Χαρακτηριζόταν από εξαιρετικέςδιπλωματικές ικανότητες, λόγω των οποίων απέκτησε διεθνέςκύρος, που έκτοτε δεν έχει αποκτήσει άλλος Έλληνας πολιτικός.

Οι αντιβενιζελικοί ηγέτες δεν ήταν πολιτικά άπειροι ή ανίκανοι.Αλλά δεν είχαν τη διαύγεια του Βενιζέλου και την κατανόηση πουείχε εκείνος για τη λειτουργία του διεθνούς συστήματος. Έδειξανεπίσης υπέρμετρη υποχωρητικότητα στον συναισθηματισμό.

Έδωσε,πράγματι, τη διαταγή της προελάσεως πέραν της ζώνης τηςΣμύρνης (π.χ. στο Ουσάκ), αλλά το έκανε για μια πολύπεριορισμένη περιοχή κοντά στα όρια της ζώνης της Σμύρνης,εξυπηρετώντας και τις ανάγκες αμύνης των συμμαχικώνδυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.

Από το 1910 (σίγουρα από το 1912) ο Βενιζέλος έδειξε πως είχεμια βασική αρχή στη διεθνή στρατηγική του, που υπαγόρευε τιςαποφάσεις του: «ποτέ μόνοι». Βασιζόταν στη συμμετοχή σεμεγάλους διεθνείς συνασπισμούς που θα εξασφάλιζαν στηνΕλλάδα μια επικράτηση ανέφικτη με τις δικές της μόνονδυνάμεις.

ι δυσάρεστες αυτές τάσεις περιορίστηκανκαι η Ελλάδα επανήλθε στη βασική φιλελεύθερη κοίτη τηςπαράδοσής της.

ρώτου αιώνα τηςελληνικής ανεξαρτησίας, κατά τον οποίο βασικός στόχος ήταν ηυλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας.

Το βέβαιονόμως είναι ότι, με τον Εθνικό Διχασμό, οι Έλληνες κάναμεπραγματικά ό,τι μπορούσαμε για να οδηγηθούν τα πράγματαστην ήττα και στην Καταστροφή.

Ωστόσο, η Δίκη των Εξ αποτελούσε παρωδία δικαστικήςδιαδικασίας και οδήγησε, ουσιαστικά, σε μια δικαστικήδολοφονία.

Η αβασίλευτη δημοκρατία του Μεσοπολέμου, που ανακηρύχθηκετο 1924, εδράστηκε στο αίμα του εσωτερικού εχθρού, κάτι πουτην έκανε ασταθή, ίσως και θνησιγενή.

Το πλήγμα τηςΚαταστροφής επομένως έφερε και την πρώτη (έστω αμυδράσυγκαλυμμένη) στρατιωτική δικτατορία της σύγχρονης ελληνικήςπολιτικής ιστορίας.

Σε κάθε περίπτωση, η Δίκη των Εξ σηματοδοτούσε όχι μόνον τηνκορύφωση, αλλά και τη μετεξέλιξη (και την εμπέδωση) τουΕθνικού Διχασμού.

Είναι τραγικά ειρωνικό το ότιτελικά, το 1916, η αντιβενιζελική κυβέρνηση ήταν αυτή πουπαρέδωσε το Ρούπελ στους Γερμανοβουλγάρους, με αποτέλεσμανα ακολουθήσει η κατάληψη του συνόλου της ΑνατολικήςΜακεδονίας από αυτούς. Οι άνθρωποι που κατηγόρησαν τονΒενιζέλο για προδοσία, επειδή «ήθελε» να «δώσει» τηνΑνατολική Μακεδονία, ήταν αυτοί που την έχασαν, και μάλισταχωρίς να πολεμήσουν.

Ο γνωστός εθνικιστής διανοούμενος εκ-φράζει σαφώς την προτίμησή του στο Παλαιό Καθεστώς, ενώ παράλληλα ο φίλος τουΊων Δραγούμης θα ισχυριστεί ότι «η εισβολή του φραγκισμού» στην Ελλάδα συνέβαλεστην έκπτωση των κοινωνικών ηθών «με τη μορφή σνομπισμού, ξιπασιάς, ξενολατρί-ας, χρηματισμού, [...] αριβισμού, ασυνειδησίας, αναξιοπρέπειας και δουλοφροσύνης,κάθε λογής παλαιανθρωπιάς ή ελαφρομυαλιάς».15

εν είναιλοιπόν αλήθεια ότι στη Νεότερη Ελλάδα η βασιλεία επιβλήθηκε τάχα απόξένες δυνάμεις σε έναν λαό με δήθεν προαιώνια αντιβασιλικά γονίδια.Αρχικά, η αποδοχή της υπήρξε σχεδόν καθολική, για προφανείς λόγους. Ηβασιλεία εξασφάλιζε την απαραίτητη υποστήριξη Μεγάλων Δυνάμεων γιατην ανεξαρτησία του νεοελληνικού κράτους, αλλά και για τη μελλοντικήτου επέκτα-ση. Αποτελούσε επίσης εγγύηση εσωτερικής σταθερότητας και αποτροπήςανεξέλεγκτων εμφυλίων συγκρούσεων, όπως αυτές που συνόδευσαν τονΑγώνα της Ανεξαρτησίας.

κόμη και αν εξαιρεθούν οι περίοδοι ξένης κυριαρχίας (ρωμαϊκής,φραγκικής, οθωμανικής), ο Ελληνισμός έζησε το μεγαλύτερο διάστημα υπόβασιλεία (ομηρική, μακεδονική, ελληνιστική, βυζαντινή).4

Το 1955, η άνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στηνπρωθυπουργία συμβολίζει την ουσιαστική ολοκλήρωση αυτής τηςδιαδικασίας

Με άλλα λόγια, ο πόλεμος καιη δική της ουδετερότητα πρόσφεραν στην Τουρκία τη χρυσή ευκαιρία ναανατρέψει μονομερώς την προϋπάρχουσα ισορροπία, δημιουργώνταςτετελεσμένα γεγονότα τόσο στη Δυτική Θράκη όσο και στην Πόλη.

Μόνο μέσα από τη θύελλα ενός νέου πολέμου και μίας νέας εμφύλιαςσύρραξης και μέσα από την κοσμογονία της μεταπολεμικήςανασυγκρότησης ξεπεράστηκε ουσιαστικά ο Διχασμός του 1915 ως κρίσηεθνικής ολοκλήρωσης. Οι πρόσφυγες επιτέλους αφομοιώθηκαν. Τα παιδιάκαι τα εγγόνια τους δεν γνώρισαν το ρατσιστικό μίσος που αντιμετώπισανοι γονείς τους. Οι αλλοεθνείς μειονότητες χάθηκαν σχεδόν όλες (εκτός απόμία). Οι μεταπολεμικές οικονομικές και πολιτικές ανακατατάξεις εξάλειψαντο παλιό χάσμα ανάμεσα στην Παλαιά Ελλάδα και τις Νέες Χώρες. Η ίδιαη διάκριση, άλλωστε, ξεχάστηκε.

Για τον μεγάλο όγκο της, την κρίσιμη ώρα, η έλλειψηαφομοίωσης σήμανε την απουσία όχι μόνο πρακτικών δυνατοτήτωνδιαφυγής, αλλά και έμπρακτης αλληλεγγύης εκ μέρους του χριστιανικούπληθυσμού. Εντελώς αντίθετα, στην Παλαιά Ελλάδα όχι μόνο οχριστιανικός πληθυσμός αλλά και οι αρχές (με επικεφαλής την ΟρθόδοξηΕκκλησία και την Αστυνομία Πόλεων) έκαναν το παν για να κρύψουν καινα σώσουν τους Ισραηλίτες συμπολίτες τους. Η «επιταγή» της αφομοίωσηςείχε, τελικά, αντίκρισμα και εξαργυρώθηκε στο ακέραιο.

ΟΣοφούλης προφανώς δεν συνειδητοποιούσε τι έκανε όταν υπέγραφεαμέριμνα το περιβόητο συμφωνητικό με τον Στυλιανό Σκλάβαινα,επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ («ΠαλλαϊκούΜετώπου»), τον Φεβρουάριο του 1936. Το συμφωνητικό, που δεν ήταν κανπροορισμένο να μείνει μυστικό, περιείχε ολόκληρο κυβερνητικόπρόγραμμα, σε αντάλλαγμα για την κοινοβουλευτική υποστήριξη του ΚΚΕσε μελλοντική κυβέρνηση των Φιλελευθέρων.77 Όχι μόνο επιβεβαίωνεπανηγυρικά το φάσμα του «βενιζελοκομμουνισμού» (δίνοντας τροφή στηδεξιά προπαγάνδα για τις επόμενες δεκαετίες), αλλά και νομιμοποιούσεέμμεσα την αριστερή στροφή των Βενιζελικών μαζών – ακριβώς αυτό πουέπρεπε να φοβάται η Βενιζελική ηγεσία.

Από την πλευρά του, το ΚΚΕ ήταν επιτέλους έτοιμο να αρπάξει τηνιστορική στιγμή. Εκτός από τη θεαματική προσέγγιση του προσφυγικούκόσμου ως συνόλου,81 το κόμμα έδωσε επίσης συγκεκριμένη μορφή στομέτωπο εργατών και αγροτών υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης – έναόραμα που συνεχώς του διέφευγε από την ίδρυσή του. Ήταν η μεταφοράτων αγροτικών του οργανώσεων στο «Ενιαίο» ΑΚΕ και, στη συνέχεια, ησυγκρότηση «Λαϊκού Μετώπου» μαζί του.82 Στο μέσο της κρίσης αστικήςηγεμονίας, οι Βενιζελικές έως τότε μάζες προσφύγων και νέωνμικροϊδιοκτητών, καθώς και γενικότερα οι προδομένοι Δημοκρατικοί, θαπρομήθευαν τις δυνάμεις και τους συμμάχους που χρειάζονταν για ναεφαρμοστεί με επιτυχία αυτό το σχέδιο.Μόνο στο φως αυτής της διαφαινόμενης προοπτικής και όχι με τον μύθοτης δήθεν άμεσης κομμουνιστικής εξέγερσης, μπορούν να ερμηνευθούντόσο η δικτατορία του Μεταξά όσο και οι αδύναμες φωνές διαμαρτυρίαςτων αστικών κομμάτων.

ντίθετα, ο Αντιβενιζελισμός, παρά την πομπώδη εθνικιστική ρητορείακαι τον βυζαντινό ρομαντισμό που περιέβαλλε τον βασιλέα Κωνσταντίνοτον «ΙΒ ́», προτίμησε στον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο την ουδετερότητα, πουκατέληξε να σημαίνει στην πράξη εγκατάλειψη των αλυτρώτων στη μοίρατους. Η ουδετερότητα παρουσιάστηκε από τον Αντιβενιζελισμό σανκαλύτερη τάχα μέθοδος για τη σωτηρία των Ελλήνων της Τουρκίας, με τηναποφυγή ανοικτής σύγκρουσης μαζί της. Αυτή την εξήγηση έδωσε οΤσαλδάρης και το 1930.63 Αλλά, με δεδομένη την πραγματική κατάστασητο 1914-15 και τη μαζική εφαρμογή της τουρκικής πολιτικής εκτοπίσεων,μία τέτοια εξήγηση φαίνεται αφελής και ανεδαφική στην καλύτερηπερίπτωση, αν όχι εντελώς παραπλανητική και φαρισαϊκή.

rofessor Leon used a variety of sources, andconducted extensive research in the historical archives of the Greek, French,English and German foreign ministries. He was also the main author of a chap-ter on Greece and WWI in the multi-volume History of the Greek Nation.18

Το 1945-46, κατά τη λευκή τρομοκρατία, η Αριστερά κατήγγειλε ότι είχε 1.298 νεκρούς απότη δράση των ακροδεξιών συμμοριών25 –αριθμός επίσης τεράστιος σε σύγκριση μετις προγενέστερες εμπειρίες της ελληνικής κοινωνίας

Ο ίδιος ο Εθνικός διχασμός του 1915-17, κατά τονοποίο δημιουργήθηκαν ακόμη και δύο αντιτιθέμενα μεταξύ τους ελληνικά κράτη,πραγματοποιήθηκε με ξένη στρατιωτική επέμβαση στην Αθήνα και έλαβαν χώρα πο-λιτικές δολοφονίες, είχε όμως σχετικά λίγα θύματα: σύμφωνα με επίσημες πηγές,στα Νοεμβριανά (την πλέον πολύνεκρη, και όχι μόνον ενδοελληνική, σύγκρουση τηςπεριόδου του Εθνικού διχασμού) οι νεκροί ήταν 117

το φαινόμενο της βίας του 1943-44 ήταν πρωτόγνωρο στην ελλη-νική ιστορία

Οι νεκροί στο κίνημα του 1935 ήταν 9ή 10, εάν συνυπολογιστούν και οι τρεις που εκτελέστηκαν μετά την παραπομπή τουςστο στρατοδικείο20

anticommunism.pdf

YLI.1928-1936.doc

Ἡ κρίση του κοινοβουλευτισμού στη διάρκεια του Μεσοπολέμου ανάγεται σε δύοσημαίνοντα φαινόμενα του πρώτου τετάρτου του 20ού αιώνα. Πρώτον, στο κίνημαστο Γουδί το 1909, το οποίο σηματοδότησε τη δυναμική είσοδο του στρατού στηνκεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Μόνο με την πάροδο των χρόνων και τημεσολάβηση κι άλλων παραγόντων η ανάμειξη αυτή θα λάβει ευρύτερες διαστάσεις,με τάσεις χειραφέτησης και αυτονόμησης του στρατεύματος απὀ τους πολιτικούς τουπάτρωνες. Δεύτερον, ο Εθνικός Διχασμός του 1915-1917, αποτελεί μια μεγάληιστορική τομή, χωρίς την οποία η ανάλυση του Μεσοπολέμου είναι αδύνατη.